بیضوی

گامتوسیت پلاسمودیوم اوال به شکل گرد یا بیضوی است و ممکن است تمام فضای گلبول قرمز را اشغال کند. رنگدانه به رنگ قهوه‌ای است.

چنین شرایط آتشفشانی شدیدی ممکن است در عالم بسیار متداول باشد. به عنوان مثال، سیارهٔ کوروت- ۷بی که جدیداً کشف شده‌است، دارای مداری بسیار نزدیک به ستارهٔ مادر است و کشش گرانشی بسیار قدرتمندی را تحمل می‌کند. اگر مدار آن تنها اندکی بیضوی باشد، گرمایش جزر و مدی کافی برای تبدیل این سیاره به یک دنیای آتشفشانی وجود دارد؛ بنابراین آیو می‌تواند تصویری اجمالی از شرایط موجود بر روی میلیون‌ها سیارهٔ فرازمینی را در اختیار ما قرار دهد.

این آتشفشان آندزیتی تقریباً ۳۰٬۰۰۰ هزار سال قدمت داشته و بر بستری از سنگ‌ها و صخره‌های قدیمی ناشی از فوران‌های آتشفشانی باستانی شکل گرفته‌است. سانتا ماریا دارای قلهٔ مخروط‌مانند نوک‌تیزی است که دهانهٔ آتشفشانی بزرگی به قطر ۱٬۵ کیلومتر آن را در یال جنوب غربی قطع کرده‌است. این دهانهٔ بیضوی‌شکل در زمان فوران فاجعه‌بار این آتشفشان در سال ۱۹۰۲ پدید آمد.

با این وجود، به نظر می‌رسد که آیو در حال سرد شدن است. دلیل این امر نیز به احتمال زیاد ناشی از کاهش تدریجی حالت بیضوی مدار آن، نسبت به زمان‌های گذشته‌است. ده‌ها یا شاید صدها میلیون سال بعد، تشدید مداری اروپا و گانیمد باعث خواهد شد که آیو در یک مدار تقریباً دایره‌ای، بدون گرمایش جزر و مدی قرار گیرد.

گامتوسیت به شکل گرد یا بیضوی‌اند و ممکن است تمام فضای گلبول قرمز را اشغال کنند. در فالسیپاروم گامتوسیت‌ها هلالی یا سوسیسی شکل است. اندازه گامتوسیت‌های ماده در تمام گونه هابزرگتر از جنس نر است و به آن ماکروگامتوسیت گفته می‌شود.

پایش طیف‌نمایی اتا شاه‌تخته نشان داد که برخی از خطوط نشری آن هر ۵٫۵۲ سال ناپدید می‌شوند و این دورهٔ زمانی برای دهه‌ها ثابت بوده‌است. علاوه بر این، نشر این ستاره در محدودهٔ امواج رادیویی و همچنین درخشندگی آن در محدودهٔ پرتو ایکس نیز در طول این «رویدادها» به‌شدّت کاهش می‌یابند. این تغییرات به همراه تغییرات تابش فرابنفش، نشانگر آنند که به احتمال زیاد، اتا شاه‌تخته دارای همدمی داغ و کم‌جرم‌تر از خود است که هر ۵٫۵۲ سال یک بار، در مداری بیضوی و با خروج از مرکز زیاد به دور آن می‌گردد.

اغلب کهکشان‌ها دارای شکل منحصر به فردی هستند که طبقه‌بندی آن‌ها را آسان می‌کند. به‌طورکلی کهکشان‌ها به انواع مارپیچ، بیضوی، و نامنظم تقسیم‌بندی می‌شوند.

این برنامه در اصل به عنوان آپولو ۹ تدارک دیده شده بود، تا به عنوان دومین آزمایش فضاپیمای آپولوی کامل در اوایل سال ۱۹۶۹ به مدار بیضوی متوسط زمین پرتاب شود، که شامل ماه‌نشین آپولو و سفینه فرماندهی و خدمات آپولو می‌شد. زمانی که معلوم شد ماه‌نشین آپولو در دسامبر سال ۱۹۶۸ آماده انجام اولین فرود آزمایشی خود از مدار نزدیک زمین نمی‌باشد، در اوت همان سال تصمیم بر آن شد که آپولو ۸ در دسامبر، بدون ماه‌نشین، به عنوان مأموریتی بلندپروازانه به دور ماه انجام گیرد. این بدان معنا بود که خدمه بورمن مجبورند دو تا سه ماه زودتر از موعد مقرر زمین را ترک کنند و فرصت کمتری برای تمرین و آماده‌سازی برایشان باقی مانده‌است، لذا در آن مرحله، توجه بیشتری به مدیریت زمان و نظم نمودند.

همانطورکه از نام کهکشان بیضوی پیداست سطح مقطع این کهکشان بیضی شکل است. ستارگان در مدارهای تصادفی به دور کهکشان می‌چرخند. در این کهکشان‌ها غبار میان ستاره‌ای وجود ندارد یا به ندرت یافت می‌شود و نقاط تولید ستاره در این نوع کهکشان بسیار کم هستند. ستارگان این کهکشان عموماً مسن هستند کهکشان بیضوی عموماً درمرکز خوشه‌های کهکشانی یافت می‌شوند و ممکن است در اثر ترکیب کهکشان بزرگ به‌وجود آیند.

با این روش قطعاتی با اشکال مخروط، نیم کره، لوله، استوانه، یا ترکیبی از این‌ها که توخالی هستند، در تنوع گسترده‌ای از جهت اندازه و کانتور ساخته می‌شود. اگرچه ساخت قطعاتی با اشکال بیضوی هم با این فرایند امکان‌پذیر است ولی به آسانی شکل‌دهی قطعات استوانه‌ای نیست.