بهتان

هزار بهتان در مدح او بگوی رواست که گر نگاه کنی فضلش هیچ بهتان نیست

سوره نور احکام فقهی بسیاری را بیان می‌کند: حَدّ زنا، حد نسبت زنا دادن به کسی (قذف)، احکام لِعان، واجب بودن حجاب برای زنان، معافیت حجاب از زنان سالخورده و از کار افتاده، لزوم وجود چهار شاهد برای اثبات زنا، مسائل نکاح و ماجرای اِفک. از مطالب و مباحث دیگر این سوره، پند و موعظه خداوند به مؤمنان در پرهیز از سخن گفتن دربارهٔ چیزی که آگاهی از آن ندارند و پرهیز از افترا، بهتان، تهمت و نهی شدید از اشاعه فحشا، و آداب ورود که هنگام داخل شدن در خانه‌ها و مکان‌های دیگران باید به اذن و اجازه صاحب آن باشد.

اگر، ز صنف ملک خوانمش زهی تهمت اگر، ز نوع بشر دانمش زهی بهتان

ای حباب از خود فروشی شرم باید داشتن یک نفس فرصت نمی‌ارزد به بهتان نگین

و لو لا اذ سمعتموه قلتم ما یکون لنا ان نتکلم بهذا سبحانک هذا بهتان عظیم (۱۶)

ابر با دست جوادش داند که برو نام سخا بهتانست

گفته ای بر کام یغما کرده ام شب ها به روز کذب بهتان افترا تهمت کجا کی آسمان

من چو انبان بردریدم گفت آن انبان مرا چون توی را هر که گربه دید او بهتان نهاد

که او ز جمله پیغمبران ایزد بود خدای داند کاین درست بود یا بهتان

سپهر رای ترا آفتاب تابان خواند چو نیک دید ستغفارگفت بهتان را

غیبت از کفار، اهل سنت و اهل کتاب و نیز و بهتان زدن به آن‌ها و هر انسانی را، طبق آیات کتاب و روایات متواتره، حرام می‌داند.

به من بهتان بسی زد تا به نفرین بر او تیری زدم کش بر جگر خورد

بر موسی پیمبر و بریو شع بن نون بهتان زوربندی ای طاعن غوی