تلسکوپ فضایی
معنی کلمه تلسکوپ فضایی در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه تلسکوپ فضایی
نجوم نوری قدیمی‌ترین نوع نجوم است. تلسکوپ‌های با دستگاه شارژ همراه یا اسپکتروسکوپ زوج رایج‌ترین ابزار مورد استفاده هستند. جو زمین، تا حدودی با مشاهدات نوری تأثیر می‌گذارد، به همین دلیل استفاده از تلسکوپ فضایی و تلسکوپ فضایی برای به دست آوردن بالاترین کیفیت تصویر امکان‌پذیر است. در این محدوده طول موج، ستارگان بسیار قابل مشاهده هستند و بسیاری از طیف‌های شیمیایی را می‌توان برای مطالعه ترکیب شیمیایی ستاره‌ها، کهکشان‌ها و سحابی‌ها مشاهده کرد.
نظریه پردازان توطئه ادعا می‌کنند که رصدخانه‌ها و تلسکوپ فضایی هابل باید قادر به عکس برداری از مکان‌های فرود باشند. این نشان می‌دهد که رصدخانه‌ها (همپای تلسکوپ هابل) اصلی جهان در توطئه با نگرفتن عکس همدستی می‌کردند. عکس گرفته شده توسط هابل، شامل عکس‌های آخرین فرودهای آپولو است، اما کیفیت عکس‌های گرفته شده توسط هابل خوب نیست و اجزای ماه که دارای اندازه ۵۵–۶۹ متر هستند، دیده نمی‌شود. این در حالی است که دارای کیفیت لازم برای دیدن موقعیت جاهای فرود آمده بر ماه می‌باشد.
این قطعه‌ای از آسمان است که از نیمکرهٔ جنوبی زمین قابل مشاهده است و غالباً توسط تلسکوپ فضایی هابل و دیگر تلسکوپ‌ها در جستجوی گذشتهٔ عمیق بازدید می‌شود.
اکسپلورر ۱ نخستین ماهواره بدون سرنشین ایالات متحده بود که در دوران رقابت فضایی پرتاب شد. این ماهواره در ۱۳ ژانویه ۱۹۵۸، دو ماه بعد از اسپوتنیک، پرتاب شد. در زمان بنیادگذاری ناسا، پروژه اکسپلورر به این سازمان منتقل شد و تا امروز ادامه داشته است. مأموریت این پروژه شامل تمرکز بر روی زمین و خورشید و اندازه‌گیری میدان‌های مغناطیسی و باد و خورشیدی و … بوده است. تلسکوپ فضایی هابل یکی دیگر از مأموریت‌های مربوط به زمین و خارج از برنامه اکسپلورر است که در سال ۱۹۹۰ به مدار زمین فرستاده‌شد.
ما حدس می‌زنیم که ستارهٔ آلفا قنطورس ب میزبان سیاره‌ای سنگی باشد، ولی البته اگر وجود آن اثبات شود بیش از حد به ستاره‌اش نزدیک‌است و وجود حیات روی آن امکان‌پذیر نیست. اما شکارچیان سیارات مانند تلسکوپ فضایی کپلر ناسا به ما نشان داده‌اند که به ندرت ممکن است سیاره‌ای به تنهایی متولد شود، و هر سیارهٔ اَبَرمسکونی (که هنوز کشف نشده) قطعاً به دور یک ستاره خواهد چرخید.
به پاس خدمات و تلاش‌های علمی ادوین هابل در اخترشناسی و خصوصاً کیهان‌شناسی، ۳۰ سال بعد از مرگش، اولین تلسکوپ فضایی تاریخ را به یاد او «هابل» نامیدند.
به فضا بردن تلسکوپ فضایی جیمز وب توسط این راکت انجام شد.
ستارهٔ تپانچه در اوایل دههٔ ۱۹۹۰ بوسیلهٔ تلسکوپ فضایی هابل و توسط ستاره‌شناس دونالد فیگر در دانشگاه کالیفرنیا، لس‌آنجلس کشف شد.
طی پژوهشی در رصدخانهٔ پاریس در سال ۲۰۱۰، قطر اریس ۲٬۳۲۶ کیلومتر محاسبه‌شد. پیش از آن در سال ۲۰۰۹، قطر پلوتو حداقل ۲٬۳۳۸ کیلومتر محاسبه شده‌بود. با این حال، در نخستین برآوردی که پس از کشف اریس از اندازهٔ آن شد، قطر آن ۳٬۰۰۰ کیلومتر (۴۰۰± کیلومتر) برآورد شد. مدتی بعد، برآوردی توسط تلسکوپ فضایی هابل شد و قطر اریس ۲٬۴۰۰ کیلومتر (۱۰۰± کیلومتر) برآورد شد. بحث و اختلاف بر سر این که اریس بزرگ‌ترین سیارهٔ کوتوله است یا پلوتو، هم‌چنان ادامه دارد. اگر قطر اریس را ۲٬۴۰۰ کیلومتر (۱۰۰± کیلومتر) بدانیم، اندازهٔ آن ۱۰۵ درصد اندازهٔ پلوتو است. مایکل براون دربارهٔ اریس و پلوتو گفته‌است:
در سال ۲۰۰۳ اتا شاه‌تخته دچار یک «کمینهٔ طیف‌نمایی» یا «گرفت پرتو ایکس» شد. اخترشناسان کمپین رصدی بزرگی را سازمان‌دهی کردند که شامل تمام ابزارهای نجومی در دسترس واقع در زمین و همچنین تلسکوپ‌های فضایی، از جمله برخی از تلسکوپ‌های فضایی معروف مانند تلسکوپ فضایی هابل، تلسکوپ فضایی چاندرا، رصدخانهٔ فضایی پرتو گامای اینتگرال، و تلسکوپ وی‌ال‌تی می‌شد. اهداف اوّلیّهٔ تشکیل این کمپین این‌ها بودند:۱- تعیین دوتایی بودن یا نبودن اتا شاه‌تخته و شناسایی همدم آن (اگر چنین همدمی وجود داشته باشد). ۲- کشف سازوکار فیزیکی «کمینهٔ طیف‌نمایی» و ارتباط آن با فوران‌های بزرگ‌مقیاس سدهٔ ۱۹ام (در صورت وجود چنین ارتباطی).