بیدانه

خوشه شمع است بار کشته امید ما آب و رنگی دارد اما خوشه بیدانه است

شراب از مجلسش تا گشت مهجور زبس دلباخت شد بیدانه انگور

چو من آن مرغ را بیدانه دیدم بمشتی دانه در دامش کشیدم

بسکه بهر صید دل ها تخم شید افشانده اند در کف ارباب تقوی سبحه ها بیدانه شد

صیدم بتکلف نتوان کرد درین دشت هر دام که بیدانه، درو زودتر افتم

پیل و اشتر را ز خاک آری برون خوشه بیدانه دهی ای ذوفنون

مرغ دلم که روشن ازو چشم دام بود کشتی باین گناه که بیدانه رام بود

هر زن هندو که او را دانه بر دست افکنم دانه زن بیدانه بیند خرمن سودای من

خری سرش ز خری چون کدوی بیدانه ولی شکم چه کدو دانه چون کدو مملو

بدام عشق تو بیدانه مبتلا شده ام پرم مبند چو دل بسته مبتلا شده ام