خام طمع

بر بوی وصال تو، من خام طمع میسوزم و این سوختنم از خامیست

سیل اجل در آمد و شیران ز جای برد روبه وشان خام طمع پا فشرده اند

از جهان کام چه جویی دگر ای خام طمع چون همه کام دل دوست میسّر داری

زاندیشهٔ آن که فارغی از غم من من خام طمع بسوختم از غم تو

سودای وصال تو همی پختم و دل گفت این خام طمع بر سر اندیشه ی خامست

وین طرفه که از گنج تو هر خام طمع را مال است و منال است و مر او زر و وبال است

من سرگشته عمر خام طمع می‌پزم بر کناره سودایی

منم که پخته عشقم نه خام و خام طمع خدای کرد خمیری از آن خمیرانم

بنگر تو بدین دست و دل و کیسه و صبر سودای که می بزم من خام طمع

آستین کرمت دید ز ساعد پر سیم عاشق خام طمع در طمع خام افتاد