بیهشی

تا که می خوردست و یا بنگ و حشیش خلق درماندند اندر بیهشیش

حیرت اندر حیرت آمد این قصص بیهشی خاصگان اندر اخص

شیخ را چون گاه غشیان آمدی بیهشی او به طغیان آمدی

اینها ز بهر علم بکار آیند نز بهر بیهشی و سبکساری

جز خط یار بر قلم ما نمی رود داروی بیهشی است غبار کتاب ما

بگذار تا به خویشتن آیم ز بیهشی روزی دو مردمی کن و بر پشت زین مرو

که گر مست شد بنده از بیهشی نمود اندران بیهشی سرکشی

بودمی آگه ز منزلهای جان وقت خواب و بیهشی و امتحان

جهان بین بنگشود شه بر رخش نفرمود از بیهشی پاسخش

یکی پاره از داروی بیهشی که رستم بتابد سر از سرکشی