بیرون

سعدی به روزگاران مهری نشسته در دل بیرون نمی‌توان کرد الا به روزگاران

التهابات گوش بیرونی بیشتر مربوط به حشرات و قارچ‌ها می‌باشد. البته که عفونت‌های ارثی نیز وجود دارند که درصد آن‌ها کم است. اما امروزه عفونت گوش شناگران شایع‌ترین عفونت گوش بیرونی است. نام دیگر این بیماری - گوش شناگران - می‌باشد، زیرا بیشتر در شناگران که گوششان مرطوب است دیده می‌شود؛ ولی شرایط دیگری مثل حمام کردن، دوش گرفتن نیز می‌تواند باعث ایجاد این عفونت شود. پس از ورود آب در کانال بیرونی گوش، باکتریهائی که به‌طور نرمال در گوش ساکن می‌باشند، تکثیر شده و باعث ایجاد عفونت و التهاب و تحریک مجرای گوش می‌شوند. اگر عفونت پیشرفت کند می‌تواند علاوه بر کانال گوش، قسمت بیرونی گوش را نیز درگیر کند.

رخت آئینه می جستی که بیند حسن خود کلی ازآن از مخزن حرمت دل آمد محترم بیرون

سر انگشتِ‌پشیمانی گزیدن سود کی دارد؟ چو بیرون شد زمامِ دل ز دستِ اختیارِ من

گر جنین را کس بگفتی در رحم هست بیرون عالمی بس منتظم

جانم ز هواهای تو یادی دارد بیرون ز مرادها مرادی دارد

تا دل از سیر و سلوک رهش آگاهی یافت راه بیرون شدن از ورطهٔ گمراهی یافت

گریو در معماری سنتی به معنای ساق گنبد است. در معماری سنتی ایران تناسب گریو گنبد با تشخیص معمار نسبت به بر بیرونی یا داخلی بنا بوده‌است که در پاره‌ای از موارد جهت شاخص نشان دادن آن گنبد در سیمای شهر ارتفاع گریو را افزایش می‌دادند.

از چنبرهٔ زمانه بیرون جستم وز نیک و بد و سود و زیان وارستم

به عمل پرتاب خلبان به بیرون از هواپیما با استفاده از صندلی‌پران، پرانش گفته می‌شود.

صعوه کو ازهمای فر تو سایه گرفت در زمان بیرون کشد سیمرغ را از آشیان

به رویت مردمانِ دیده را هست آن‌چنان میلی که ناگه می‌دوند از خانه بیرون تا سرِ کویت

گر ز تن جانم و از سینه دل آید بیرون تخم مهرت کیم از آب و گل آید بیرون

در برخورد با آثار آندره مکین به نظر می‌آید او نیز مانند بسیاری از نویسندگان مهاجر که از کشورهای خود گریخته یا بیرون رانده شده‌اند با نوشتن درد خود را درمان می‌کند او می‌نویسد و با هر کلام خود را از زنجیرهایی که او را به بند کشیده‌اند رها می‌سازد.

پس از ناصرالدین‌شاه این ساختمان یک بار در سال ۱۲۸۶ شمسی به همت مردم شهر بازسازی می‌شود. اما سرانجام قسمت‌های گچ‌بری شده و لوازم آن به دست موسیو هانسیس مسئول مالیه گیلان در اواخر دهه ۱۲۹۰ از کاخ به بیرون برده و از کشور خارج می‌شود. این بنا پس از احداث ساختمان شهرداری در سال ۱۳۰۶ به‌طور کامل ویران و در سال ۱۳۱۱ به جای آن حوضی به مساحت ۲۱۴ متر مربع ساخته شد.