روان درمانی
معنی کلمه روان درمانی در فرهنگ عمید
معنی کلمه روان درمانی در دانشنامه عمومی
تکنیک های روان درمانی بسیار متفاوت و فراوان است؛ جلسات روانکاوی بیشتر شامل جلسات یک به یک، بین مراجع و درمانگر است، اما برخی از اوقات به صورت گروهی نیز انجام می شود.
روان درمانی تکنیک و مجموعه روش هایی برای درمان اختلالات روانی، هیجانی، انواع اختلالات شخصیت، اعتیاد، ناهنجاری های رفتاری و سازگاری، با استفاده از روش هایی است که به ظاهر با محوریت گفتگو می باشد، اما در این فرایند گفت وگو، بررسی و ارزیابی تخصصی و بسیار فنی در رابطه با محتوا و فرایند فکر، احساسات، عواطف، گفتار، رفتار و … ، مراجع یا بیمار توسط روان شناس به شکلی بسیار دقیق انجام می گیرد. روان درمانی کاربرد آگاهانهٔ روش های بالینی و «مواضع میان فردی» است که از اصول روان شناسی نوین و کهن حاصل شده و هدف آن کمک به درمان گیران و بیماران است که رفتارها، شناخت ها، هیجان ها، و دیگر ویژگی های فردی خود را، در جهت درمان مطلوب و تعادل روان شناختی تغییر دهند.
پس از تشخیص و معاینه وضعیت روانی بیمار MSE روان شناس درمان گر به تدوین و تهیه طرح درمان می پردازد و با استفاده از روش ها و تکنیک های گوناگون مبتنی بر نظریه های روان درمانی این فرایند بسیار تخصصی را انجام می دهد. لازم است ذکر شود که روان درمانی با مشاوره متفاوت است و روان درمانی مجموعه خدمات تخصصی جهت درمان و ایجاد تعادل روانی در فرد بیمار می باشد در صورتی که خدمات مشاوره ای از جنس مشورت کردن و آگاهی بخشی است. درمان دارویی نیز برای بیماران روانی توسط روان پزشک انجام می گیرد. روان درمانی روشی است که توسط درمان گر آموزش دیده به شکل حرفه ای، با توجه به خاستگاه «اختلال تحت درمان»، انجام گیرد. روان درمان گری بر دوپایه «رابطه» و «ارتباطات» به شکل کلامی و غیرکلامی استوار است. رابطه ای حرفه ای میان بیمار و درمانگر است که مبتنی بر اصالت، جدیت، صمیمیت و آزادی است. روان درمانی کاربرد آگاهانه و هدف مند روش های بالینی و نگرش های میان فردی به دست آمده از اصول روان شناختی ریشه دار با هدف کمک به افراد برای تغییر دادن رفتار، شناخت ها، هیجان ها یا سایر ویژگی های شخصی خودشان در مسیرهایی است که شرکت کنندگان در درمان آن ها را مطلوب می دانند.
روان درمانی (مجموعه تلویزیونی). روان درمانی ( انگلیسی: Shrinking ) یک مجموعه تلویزیونی کمدی - درام آمریکایی است که توسط بیل لارنس، جیسون سیگل و برت گلدشتاین ساخته شده است. این مجموعه در ۲۷ ژانویهٔ ۲۰۲۳ در اپل تی وی پلاس نمایش داده شد. روان درمانی در مارس ۲۰۲۳ برای فصل دوم تمدید شد.
یک درمانگر به نام جیمی لیرد که با غم و اندوه شدید دست و پنجه نرم می کند، با گفتن آنچه که واقعاً فکر می کند، شروع به شکستن موانع اخلاقی به بیمارانش می کند و در نتیجه تغییرات عظیمی در زندگی او و بیمارانش ایجاد می شود.
• جیسون سیگل در نقش جیمی لیرد، درمانگری که از مرگ همسرش غمگین است
• جسیکا ویلیامز در نقش گبی، همکار درمانگر که با جیمی در مرکز درمان شناختی رفتاری کار می کند.
• لوک تنی در نقش شان، بیماری که از مشکلات مدیریت خشم رنج می برد و با جیمی جلساتی دارد
• مایکل آوری در نقش برایان، بهترین دوست جیمی که وکیل است
• لوکیتا ماکسول در نقش آلیس، دختر نوجوان جیمی که رابطه تیره ای با او دارد.
• کریستا میلر در نقش لیز، همسایه همسایه جیمی که در مراقبت از آلیس نیز کمک می کند
• هریسون فورد در نقش دکتر پل رودز، درمانگر ارشد و همکار جیمی در مرکز درمان شناختی رفتاری که به بیماری پارکینسون مبتلا است.
• تد مک گینلی در نقش درک، شوهر لیز
• هایدی گاردنر در نقش گریس، یکی از بیماران جیمی
• لیلان باودن در نقش تیا، همسر جیمی و مادر آلیس که در یک تصادف رانندگی درگذشت.
• کیمبرلی کاندیکت در نقش والی، یکی از بیماران جیمی که دارای اختلال وسواس فکری - اجباری است
• دوین کاوائوکا در نقش چارلی، نامزد برایان
• ریچل استابینگتون در نقش سامر، بهترین دوست آلیس در مدرسه
• لی لی ریب در نقش مگ، دختر پل
• وندی مالیک در نقش دکتر جولی بارام، متخصص مغز و اعصاب معالج بیماری پارکینسون پل که در نهایت با او عاشقانه شروع می شود.
• تیلکی جونز در نقش دانی، دوست پسر بدرفتار گریس
• آصف علی در نقش آلن، یکی از بیماران جیمی
• میریام فلین در نقش پم، همسایه به شدت منفور جیمی و لیز
• گاوین لوئیس در نقش کانر، پسر همسایگان لیز و درک، و دوست آلیس
• نیل فلین در نقش ریموند، یکی از بیماران پل
• برایان هاو در نقش کیپ، پدر برایان
در اکتبر ۲۰۲۱ اعلام شد که اپل تی وی پلاس یک فصل ده قسمتی برای این سریال سفارش داده است که در آن جیسون سیگل حضور خواهد داشت. او در کنار برت گلدشتاین و بیل لارنس در ساخت آن نقش داشته است.
معنی کلمه روان درمانی در دانشنامه آزاد فارسی
هرگونه اقدام نظام یافته به منظور رفع ناراحتی های روانی با استفاده از شیوه های روان شناختی. در این شیوه از درمانِ بیماری های روانی، شخص درمانگر با بیمار رابطه برقرار می کند تا عوارض بیماری را برطرف کند و موجب بهبود روانی بیمار شود. ممکن است دارو هم به کار رود، ولی راه اصلی درمان گفت وگوی بیمار با درمانگر است. اختلالات رفتاری در کودکان و بزرگ سالان، روان پریشی، روان رنجوری، اعتیاد، بیماری های روان تنی، و اضطراب از بیماری هایی است که در حوزۀ کار روان درمانی قرار می گیرد. در برنامه های توان بخشی نیز از روان درمانی استفاده می شود. شکل گیری روان درمانی به دوران باستان برمی گردد. در آن زمان، گمان می رفت که روحی شرور علت بیماری است و درمانگر (کاهن یا جادوگر) می کوشید با غلبه بر آن بیمار را درمان کند. تا نیمۀ دوم قرن ۱۹، روان درمانی از درمان پزشکی متمایز نبود. شروع روان درمانی به صورت درمان خاص را شاید بتوان در اواخر قرن ۱۸ جست. فرانتس آنتون مسمر، پزشک اتریشی، نشان داد که با فروبردن بیمار به حال خلسه می توان بسیاری از عوارض بیماری را ازبین برد. این روش مسمریسم نام گرفت که بعدها نام آن به هیپنوتیسم تغییر یافت و روش پرکاربردی در روان درمانی شد. یوزف برویر و زیگموند فروید بسیاری از مشاهدات خود را با کمک این شیوه انجام دادند. از یافته های آنان روان کاوی نظری و عملی شکل گرفت که در انواع گوناگونش تأثیر بسیاری در تکامل روان درمانی برجای گذاشت. توصیه، ترغیب، تلقین، و آموزش کارهای درمانیِ خاص از روش های جدید روان درمانی برای اثرگذاری مستقیم در بیمار است. برای کمک به رشد روانی بیمار کوشش می شود که او شناخت آگاهانه ای از احساسات و رفتارهای خود پیدا کند. به این منظور درمانگر باید شنونده ای علاقه مند و بی طرف باشد تا بیمار درونیات خود را آزادانه بر زبان آورد. به این ترتیب، شخص رفته رفته جنبه های شرم آور یا اضطراب انگیزی را که تاکنون از خودآگاهش دور می کرد، بیان می کند. برخی از مکاتب روان درمانی برای ایجاد تغییرات مطلوب، توجه بی قید و شرط درمانگر به بیمار را پیشنهاد می کنند. روان درمانیِ سنتی استفاده از رؤیاهای بیمار را راه میانبُری به عمق احساسات او می شمارد. برخی مکتب ها نیز بر آن اند که بیمار نگاه مثبت تری به زندگی پیدا کند، ولی در همۀ مکتب ها بر برقراری رابطۀ صمیمانۀ درمانگر با بیمار تأکید می شود. بیمار باید متقاعد شود که درمانگر او را درک می کند و صلاح او را در نظر می گیرد.
معنی کلمه روان درمانی در دانشنامه اسلامی
عده ای معتقدند که مُراجع و درمانگر با هم توافق می کنند که مشکلات بیمار را به بهترین و مؤثرترین شکل ممکن حل کنند. البته هیچ درمانگری نمی تواند قول معالجه و رفع کامل تمام مشکلات بیمار را بدهد.توافق آنها شامل مشخص کردن هدف های درمان، طول درمان، تعداد جلسات، هزینه ها، شکل کلی درمان و مسئولیت های مراجع می باشد که در طول درمان نیز قابل تغییر است.گاهی مُراجع به علت حالت اضطرابی یا تدافعی در ابتدا هدف ها و روش های محدودی را می پذیرد اما با ادامه یافتن درمان به آرامش بیشتری دست می یابد و هدف های وسیع تری را می پذیرد.برخی از مراجعان وقتی به درمانگر اعتماد پیدا می کنند، هدف های درمان خود را گسترش می دهند ولی اگر آمادگی تغییر اهداف را نداشته باشند تمایل درمانگر ممکن است باعث ترس و دوری گزینی آنها شود. با توجه به این موضوع بحث پیرامون هدف های درمان باید محتاطانه و با دقت و ظرافت صورت گیرد.
طبقه بندی اهداف هوکانسون
هوکانسون (Hocanson) هدف های درمان را به این صورت طبقه بندی می کند:مدیریت بحران، تغییر رفتار، تجربه هیجانی اصلاحی و بنیش (Insight) و تغییر. در مشکلاتی چون آغاز دوره روان پریشی؛ کنش های بدون برنامه و تکانشی و برون ریزی انفجاری، هدف درمان مدیریت بحران است و از روش درمان حمایتی، مشاوره اضطراری در بیمارستان روان پزشکی و مداخله در بحران استفاده می شود.در مورد عادات و رفتارهای قدیمی مشکل ساز، هدف تغییر رفتار است و از روش رفتاردرمانی (Behavior therapy) و فنون خودگردانی به بیمار کمک می کنند. وقتی بیمار روش زندگی بسیار ناسازگارانه ای دارد که ناشی از تجربه های میان فردی منفی مستمر است، هدف درمان تجربه هیجانی اصلاحی است که با رابطه درمانی به تحقق می پیوندد.وقتی مراجع نشانه ها و ناراحتی هایی دارد که نمی تواند توضیح قانع کننده ای برای آنها بیابد، هدف درمان بنیش و تغییر انتخاب می شود تا به کمک درمان روان کاوانه، (psychoanalytically oriented therapy) درمان مراجع محور، (Client- Centered therapy) تحلیل وجودی، (Existential analysis) گشتالت درمانی (Gestalt therapy) و سایر درمان ها بیمار را در رفع مشکلاتش یاری کنند.
فیرس، ای جری و جی ترال، تیموتی، روان شناسی بالینی، مهرداد فیروزبخت و سیف الله بهاری، تهران، رشد، ۱۳۸۷، چاپ چهارم، ص۴۳۶ - ۴۳۷.
در نگاهی کلی تر اهداف روان درمانی را می توان در قالب پنج هدف کلی جای داد:
← برطرف کردن علایم موجود
...
معنی کلمه روان درمانی در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه روان درمانی
درمان شناختی-رفتاری که نوعی از روان درمانی است می‌تواند باعث کاهش میزان زیادی از علائم شود.
تنها یک درمان خاص برای هر کسی که مبتلا به اختلال انفجاری متناوب است، وجود ندارد. درمان اختلال انفجاری متناوب عمدتاً شامل روان درمانی (فردی و گروهی)، آموزش والدین و دارو درمانی می‌شود.
با توجه به اینکه دلایل اختلال علائم جسمانی و پیامد‌های آن ریشه در مسائل روحی و روانی فرد دارد. مراجعه به روانشناس و روان درمانی و بررسی و کنکاش ریشه‌های این اختلال می‌تواند سبب کاهش و رفع آن بشود.
درمانهای بیولوژیکی خصوصیات جنسی اصلی و ثانویه را از نظر جسمی تغییر می‌دهند تا اختلاف بدن جسمی فرد و هویت جنسیتی آنها کاهش یابد. درمانهای بیولوژیکی بدون هیچ نوع روان درمانی بسیار نادر است. محققان دریافته اند که اگر افراد در درمان خود از روان درمانی خودداری کنند، در صورت کامل شدن درمانهای بیولوژیک خود، احساس گم شدن و سردرگمی می‌کنند.
این روش‌ها به ویژه در مورد افرادی که دچار کشمکش‌های عاطفی و اختلالات روانی عصبی هستند بکار می‌رود. روش روان درمانی برای کودکان سنین پایین ثمر بخش نیست.
جنبه‌های مختلف رشد می‌تواند تحت تأثیر اختلال هماهنگی آن باشد و تا بزرگسالی ادامه داشته باشند؛ زیرا دی‌سی‌دی هیچ درمانی ندارد. اغلب استراتژی‌های مقابله ای مختلفی در برابر آن به کار گرفته می‌شود شامل: کاردرمانی، روان درمانی، فیزیوتراپی، گفتاردرمانی یا آموزش روانشناختی.
او در مورد ارتباط روانکاوی و علم می‌گوید: «روانکاوها نباید با چنین اشتیاقی به مدل علمیِ روان درمانی بپردازند. من فکر نمی‌کنم روانکاوی یک علم باشد یا حتی تلاشی برای آن بکند.»
فعالیت‌های خلاق روان درمانی با استفاده از مواد و روش‌های (هنری - دیداری - شنیداری) را هنر درمانی گویند.