جاوه

آنگلانگ در سراسر جهان محبوب است، اما منشأ آن در استانهای فعلی جاوه غربی و بانتان در اندونزی است و قرن هاست که توسط سوندانی‌ها نواخته می‌شود. این ساز و موسیقی آن به بخش مهمی از هویت فرهنگی جوامع سوندانی در جاوه غربی و بنتن تبدیل شده‌است. نواختن انگکلانگ به عنوان ارکستر نیاز به همکاری و هماهنگی دارد و اعتقاد بر این است که ارزش‌های کار گروهی، احترام متقابل و هماهنگی اجتماعی را ارتقا می‌بخشد.

او در فتح جزیره اندونزیایی جاوه توسط نیروهای نظامی هلند و فرانسه در طول جنگ‌های ناپلئونی و کمک به گسترش امپراتوری بریتانیا به شدت نقش ایفا کرد. او همچنین یک نویسنده غیرحرفه‌ای بود و کتاب تاریخ جاوه (۱۸۱۷) را نوشت.

به پیش پیش کجاوه سر امام شهیدان شبان تیره بدی جای شمع محفل زینب

گو تشنگان بادیه را جان به لب رسید تو خفته در کجاوه به خواب خوش اندری

مختصات آن ۸° ۲۵′ ۲۳″ جنوبی و ۱۱۵° ۱۴′ ۵۵″ شرقی است. جزیرهٔ بالی جزو یک رشته‌جزایر است که جزیرهٔ جاوه در غرب آن و جزیرهٔ لومبوک در شرق آن قرار گرفته‌است. جزیره بالی از نظر جغرافیائی محل تلاقی دو اقیانوس هند و آرام محسوب می‌گردد. این دو اقیانوس در محلی به نام دروازه اقیانوس به هم می‌پیوندند.

زاهدان مرکز این استان از طریق راه‌آهن با میرجاوه و پاکستان ارتباط دارد و از سوی کرمان هم به راه‌آهن سراسری ایران متصل است.

خوش خفته در کجاوه ی نازی چه غم خوری زآنکس که ناله ها زند از شوق چون جرس

کجاوه حجره دل کش بود به پشت شتر خوش آن که بر شتر آن حجره را کند مسکن

چو لیلی، هر شبت تا بر شبستان نهد ناهید ازین مشکین کجاوه

آسیاب آبی روستای تمین مربوط به دوره قاجار است و در شهرستان زاهدان، بخش میرجاوه، روستای تمین واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۷ مرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۵۵۶ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

گیسوی حور و گوی زنخدانش بین بهم دستارچه کجاوه و ماه مدورش

هلند مرکز عدلست در اروپا لیک ز جاوه پرس که خونگرید از جفای هلند

بانتن یکی از استان‌های اندونزی است که در جزیرهٔ جاوه واقع شده‌است. این استان پیش‌تر بخشی از استان جاوهٔ غربی بوده‌است؛ ولی در سال ۲۰۰۰ مطابق با قانون شمارهٔ ۲۳ از این استان جدا شده و استان مستقلی را تشکیل داده‌است.

از ملک لایزال باسفار لم یزل با دوست هم کجاوه و هم محمل آمدیم

برخیز شتربانا بربند کجاوه کز چرخ همی گشت عیان رایت کاوه

عمده‌ترین گروه‌های قومی ساکن در جاوهٔ شرقی به ترتیب، جاوهای‌ها با ۷۹ درصد، مادورها با ۱۸ درصد، اوسینگ‌ها با ۱ درصد و چینی‌ها با ۱ درصد هستند. زبان‌های جاوه‌ای، مادورایی و اندونزیایی از مهم‌ترین زبان‌های رایج در این استان محسوب می‌شود.

توانگرانِ بیاسوده در کجاوه ناز چه غم خورند که فریاد می‌کند جرسی

از لحاظ ترکیب مذهبی، مسلمانان ۹۶٫۵ درصد، پروتستان‌ها ۱٫۲ درصد، کاتولیک‌ها ۰٫۷ درصد، بوداییها ۰٫۲ درصد و هندوها ۰٫۱ درصد از اهالی جاوهٔ غربی را تشکیل می‌دهند.

زبان‌های آسترونزیایی یکی از خانواده‌های زبانی در جهان هستند که در ناحیه دریایی جنوب شرق آسیا، ماداگاسکار، جزایر اقیانوس آرام، تایوان (توسط بومیان تایوان) و قاره آسیا گویش می‌شوند.آن‌ها توسط حدود ۳۸۶ میلیون نفر (۴٫۹٪ از جمعیت جهان) تکلم می‌شوند و پنجمین خانواده بزرگ جهان از نظر شمار سخنگویان هستند. زبان‌های بزرگ آسترونزیایی شامل مالایی (اندونزیایی و مالزیایی)، جاوه‌ای و تاگالوگ (فیلیپینی) هستند. مطابق برآوردها این خانواده دارای ۱٬۲۵۷ زبان است که از این نظر نیز رتبه دوم را در جهان دارد.

مسلمانان، مسیحیان، هندوها، بوداییها و پیروان عقاید سنتی، بخش بزرگی از ساکنان جاوهٔ مرکزی را شامل می‌شوند.