دوانی. [ دَ] ( حامص مرکب ) حاصل مصدر است از دواندن یا دوانیدن که همیشه به صورت مرکب آید. چون : اسب دوانی و خردوانی. ( یادداشت مؤلف ). رجوع به دواندن و دوانیدن شود. دوانی. [ دَوْ وا ] ( ص نسبی ) منسوب است به دوان که دهی است از دههای کازرون. دوانی. [ دَوْ وا / ی ی ] ( اِخ ) جلال الدین محمدبن اسعد دوانی صدیقی شافعی. وی ازمردم دوان که دهی از کازرون است می باشد و به روایت برخی از شاگردانش در سال 918 هَ. ق. و بنا به روایت برخی دیگر به سال 908 هَ. ق. در دوان درگذشت. ( از معجم المطبوعات مصر ). رجوع به جلال الدین دوانی شود.
معنی کلمه دوانی در فرهنگ عمید
چیزهای نزدیک.
معنی کلمه دوانی در فرهنگ فارسی
جلال الدین محمد بن سعد ( یا سعدالدین ) اسعد کازرونی دانشمند و قاضی معروف ( و.دوان ۸۳٠- ف.۹٠۸ ه. ق. ) پدرش قاضی کازرون بود و دوانی بخش اول عمر خود را در آن شهر گذرانید و در مدرسه داراالایتام بتعلیم پرداخت . وی حکیمی متکلم و متحقق است . از آثار اوست :اخلاق جلالی ( علم اخلاق ) اثبات الواجب الجدیداثبات الواجب القدیم افعال الله تعالی انموذج علوم . جلال الدین محمد بن اسعد دوانی صدیقی شافعی .
معنی کلمه دوانی در دانشنامه عمومی
دوآنی. دوآنی ( به لاتین: Doany ) یک منطقهٔ مسکونی در ماداگاسکار است که در بخش انداپا واقع شده است. دوآنی ۱۹٬۹۲۸ نفر جمعیت دارد و ۴۰۲ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
معنی کلمه دوانی در دانشنامه آزاد فارسی
دَوانی دَوانیاز گویش های شمال غربی استان فارس رایج در قصبة کوهستانی دوان در حومة کازرون. دوانی با زبان مردم منطقة کازرون فرق دارد. امّا به گویش روستاهای دوسیران و بنارویة کازرون نزدیک است. این گویش واژه های فراوانی در مورد گله داری دارد که نشانه ای از کوچ نشینی مردم آن است. صامت های این گویش مانند صامت های فارسی است. پیشوندهای مصدر در دوانی عبارت اند از var و ver، مانند varporessan «یکه خوردن»، veravordan «چیزی را از جای خود کندن». اسم فاقد تمایز جنس دستوری است. نشانة جمع پسوند gal است. در مجموع دوانی به ماسَرمی، پاپونی و سمغانی نزدیک است.
جملاتی از کاربرد کلمه دوانی
مکان استادیوم ۱۵ هزار نفری، در گذشته به یک پیست اسب‌دوانی تعلق داشت. آن پیست اسب‌دوانی در سال ۱۳۵۰ به عنوان سومین پیست اسب‌دوانی در ایران ساخته‌شد و تا سال ۱۳۸۱ محل برگزاری مسابقات سوارکاری بود. در سال ۱۳۸۱ کار ساخت استادیوم فوتبال با تخریب پیست اسب‌دوانی آغاز شد و تا سال ۱۳۹۳ ادامه پیدا کرد.
به روی کهربا گوهر دوانید به در یاقوت را در خون نشانید
بر خاکساران بی‌خبر مستانه بر رخش جفا در شاه راه دلبری خوش میدوانی ای پسر
گونه‌های دیگری نیز از این ماجرا گفته شده‌است، مثلاً برای یک اسب کروی، که یک فیزیک‌دان نظری گفته بود که می‌تواند نتیجه مسابقهٔ اسب‌دوانی را تا چند رقم اعشار به درستی تعیین کند، با فرض اینکه اسب‌ها، اسب‌های کروی و کاملاً کشسان و در حال حرکت در خلأ باشند.
نشسته راست پیش من چنانید که پندارید تنها هردوانید
وی پس از ۸۰ و به روایت دیگر ۸۳ سال زندگی در سال ۱۵۸ قمری (۷۷۵ (میلادی)) به دست سپاهیان منصور دوانیقی کشته شد. مدفن وی گوشه شرقی معید پارتنون در آتن پایتخت یونان است.
احمد بن محمد اردبیلی نجفی، معروف به مقدس اردبیلی یا محقق اردبیلی، عالم و فقیه شیعه امامیه در قرن دهم هجری بود. او در محلهٔ نیار شهر اردبیل به دنیا آمد. او از شاگردان جلال‌الدین دوانی بود.
وی داماد علی دوانی بود ولی از همسرش جدا شد. اکبر جباری که ابتدا از مدافعان دیدگاه‌های محمود احمدی‌نژاد و اسفندیار رحیم‌مشایی بود بعدها از منتقدین این جریان شد.
فریب از گوشه‌های چشم و ابرو دوانیده برون سد مرحبا گو
هست انواع پریشانی و درد دل و نیست هیچ در دست من خسته دوانی که رواست
به شکلی می‌دوانم مرکب عمر که اسب تند بر صحرا دوانی
ربشه برگردون دوانیدیم و عجز ما بجاست سعی بالیدن نبرد از پهلوی ما لاغری
نه در بزم می دوستان می‌نوازی نه در رزم بر دشمنان میدوانی
ای شاخ گل که در پی گلچین دوانی‌ام این نیست مزد رنج من و باغبانی‌ام
مسابقه اسب‌دوانی یک نوع مسابقهٔ سوارکاری است که قدمت تاریخی دارد. باستان شناسان شواهدی بدست آورده‌اند که نشان می‌دهد این ورزش در یونان باستان، بابل، مصر و سوریه وجود داشته است. در یونان باستان از حدود ۶۴۸ قبل از میلاد هم مسابقهٔ ارابه رانی و هم سوارکاری برگزار می شده است.
چو در جام کیخسرو ایدون نمود سوی پهلوانم دوانید زود
اولین بار این جشن در ۱۸۱۰ بخاطر جشن عروسی شاهزاده لودویگ اول باواریا برپا شد و چون بسیار موفق بود در سال‌های دیگر هم تکرار شد. هم‌زمان با این جشن نمایشگاه محصولات کشاورزی و دامداری نیز برپا می‌شد. در سال‌های اول مسابقه اسب دوانی هم برگزار می‌شد ولی از ۱۹۶۰ این‌کار متوقف شد.
