بیخود

می شدی بیخود ز جای خود بلند خویش را بر روی فرخ می فکند

بیخودی برد به جولانگه مقصود مرا ای خوش آن خواب که مفتاح در زندان است

آنان زنان مصر که راعیل را ملامت میکردند در عشق یوسف، چون بمشاهده یوسف رسیدند چنان بیخود شدند که دست ببریدند و جامه دریدند، و آن مستی مشاهده یوسف بر ایشان چندان غلبه داشت که نه از دست بریدن خبر داشتند نه از جامه دریدن. همین بود حال یعقوب غلبات شوق دیدار یوسف وی را بر آن داشت که بهر چه نگرست یوسف دید، و هر چه گفت از یوسف گفت.

به بیداری اگر از خود شوی دور چو خفتی‌، گشتی اندر بیخودی نور

گر ملک نوشد فلک بیخود شود عرش و کرسی بی‌بدن مستی کند

با خودی عین وبال آمد ترا بیخودی محض کمال آمد ترا

ای دل! از چاه بیخودی بدرآ خویش را وارهان ز قید هوا

چو بیخود از دلی آهی برآید درون تیرگی ماهی برآید

ز راه بیخودی امروز مانند سرشک خود سری در پای او می‌افکنم اینست تصمیمم

بسکه الفتگاه عجزم دلنشین بیخودی‌ست آب اگرکردم ازین خاکم روانی مشکل است