حکومت کردن. [ ح ُ م َ ک َ دَ ] ( مص مرکب ) فرماندهی کردن. || داوری کردن : کسان حکومت باطل کنند و پندارند که حکم را همه وقتی ملازم است نفاذ.سعدی.|| سلطنت کردن.
معنی کلمه حکومت کردن در فرهنگ فارسی
فرماندهی کردن داوری کردن
معنی کلمه حکومت کردن در ویکی واژه
governare regnare
جملاتی از کاربرد کلمه حکومت کردن
پس از فتح آذربایجان توسط مرزبان، حکومت سلاریان به دو شاخه تقسیم شد؛ ولی مرزبان فقط حاکم آذربایجان نبود؛ او حاکم کل سلاریان بود و برادرش وهسودان جانشین و نایب او بود. او در سکههایش نام خلیفةالمطيع را آوردهاست که نشاندهندهٔ اطاعت وی از خلیفه عباسی است. اوج قدرت سلاریان نیز در دورهٔ مرزبان بودهاست. پس از مرگ او حکومت سلاریان بر آذربایجان چندان دوام نیاورد و مجموع مدتی که سلاریان بر آران و آذربایجان حکومت کردند، تنها حدود ۴۰ سال بود.
ارجان از ایالات مهم دوره ساسانی در منطقه جنوب غربی ایران بود. رشد و شکوفایی این منطقه در دوران اسلامی بیشتر شد؛ و سلسلههایی همچون صفاریان، آل بویه، سلجوقیان و اتابکان در این ناحیه حکومت کردند. تا پیش از ورود اسلام ساکنان این منطقه پیرو آئینهایی همچون یهودیت، زرتشتی و صابئین بودند، پس از اسلام گروههای مختلف اسلامی در این ناحیه حضور داشتند که از جمله آنان میتوان به اسماعیلیان، خوارج، فرقههای مختلف اهل سنت و شیعهٔ اثنی عشری اشاره کرد. سرانجام ارجان پس از سالها رونق بین قرون، شش و هفت هجری متروک گشت.
مشعشعیان، یا آل مشعشع (حکومت ۸۴۵ تا ۹۱۴ق)، خاندانی از حکمرانان شیعیان اثنی عشری که از سال ۸۴۵ تا ۹۱۴ ه.ق در خوزستان حکومت کرد؛ این سلسله با اعتقاد به اصل اسلام توسط سید محمد بن فلاح (متوفای ۸۷۰ ه.ق) حیات خود را آغاز و حکومت مستقل شیعه به مرکزیت هویزه را ایجاد نمود و بر خوزستان حکومت کردند.
اتابکان مراغه یا احمدیلیان، خاندان ترکمان از فرمانروایان محلی مراغه بودند که از اوایل سده ششم تا سال ۶۰۵ / ۱۲۰۸ و ۱۲۰۹ میلادی در مراغه و چند سال پس از حمله مغولان در روئیندژ حکومت کردند. زمان فرمانروایی این دودمان به صورت تقریبی از ۱۱۲۲ م. تا ۱۲۲۰ م میباشد.
از حکومت دنبلی در دوران افشاریه و زندیه به عنوان «نیم پادشاهی» یاد میکنند. اُمرا در این دوره گرچه با فرمان دولت مرکزی حکومت میکردند، اما اقتدار آنان در سطحی بود که حاکمیت برای دخالت در امور امارت دنبلی اختیار مطلق نداشت. چهارتن از اُمرای دنبلی در این دوره حکومت کردند: مرتضیقلیخان دنبلی، شهبازخان دنبلی، نجفقلیخان دنبلی و احمدخان دنبلی.
سلطنت غوری یا غوریان یا شَنسَبانیان، دودمانی تاجیک تبار و سنیمذهب بودند که از ۱۱۴۸ تا ۱۲۱۵ میلادی بر سرزمینهای شرقی ایران حکومت کردند. آنها گسترهشان را از غور آغاز کردند و در میانهٔ سدهٔ دوازدهم تا سالهای آغازین سدهٔ سیزدهم میلادی به یک قدرت عمده تبدیل شدند. غور مرکز هستهٔ نظامی امپراتوری آنها بوده که زمانی قلمرویشان از گرگان در غرب تا شمال هند (لاهور) در شرق گسترش مییافت، هرچند که تحت تأثیر خوارزمشاهیان قرار داشتند. فروپاشی و نابودی غوریان در هنگام حملهٔ مغولان به سرزمین آریانا بودهاست.
شاهان اسماعیلیه که در رودبار و قهستان حکومت کردند. هشت تن بودند و طول حکومتشان صد و دوازده سال بود:
ساسان، نیای خاندان ساسانی، اهل استخر و در اصل نگهبان آتشکده آناهید در شهر بودهاست. طبق روایاتی ساسان با زنی از دودمان بازرنگی که در اوایل سده سوم به عنوان دستنشانده اشکانیان در استخر حکومت میکرد، ازدواج کرد. در سال ۲۰۵~۲۰۶، بابک پسر ساسان، گوچهر، حاکم استخر را از سلطنت خلع کرد. پس از بابک پسرانش، شاپور و اردشیر پنجم، به عنوان دو شاه آخر پارس حکومت کردند.
در باد-تیبیرا، انمن-لو-انا ۴۳٬۲۰۰ سال حکومت کرد؛ انمن-گال-انا ۲۸٬۸۰۰ سال حکومت کرد؛ دموزی الهی، شبان، ۳۶٬۰۰۰ سال حکومت کرد؛ سه پادشاه ۱۰۸٬۰۰۰ سال حکومت کردند. باد-تیبیرا را ترک کردم؛ پادشاهی آن به لاراک منتقل شد.
در دوره موروماچی، ژاپنیها در جنوب شبه جزیره اوشیما سکونتگاهی ایجاد کردند. با کوچ بیشتر و بیشتر مردم به این شهرک، اختلافاتی بین ژاپنیها و آینوها به وجود آمد. این اختلافات در نهایت منجر به قیام شد. تاکدا نوبوهیرو، رهبر آینوها را که کوشاماین نام داشت، کشت و شورش را سرکوب کرد. فرزندان نوبوهیرو فرمانروایان ماتسومائه-هان شدند. آنها تا پایان دوره ادو بر ایزوچی جنوبی حکومت کردند.
زمانی که پادشاهی از آسمان فرو آمده بود، پادشاهی در اریدو [بود]. در اریدو، آلولیم پادشاه [بود]؛ او ۲۸٬۸۰۰ سال حکومت کرد؛ آلالگار ۳۶٬۰۰۰ سال حکومت کرد؛ دو پادشاه ۶۴٬۸۰۰ سال حکومت کردند. اریدو ترک شد؛ پادشاهی آن به باد-تیبیرا منتقل شد.