دواوین

ز نظم خوب من زیب دواوین ز فر مدح تو قرطه مسامع

نام من در جریدۀ صلتست در دواوین خواجگان کبار

ندیده‌ای تو دواوین ویسه و رامین نخوانده‌ای تو حکایات وامق و عذرا

اما شاعر بدین درجه نرسد الا که در عنفوان شباب و در روزگار جوانی بیست هزار بیت از اشعار متقدمان یاد گیرد و ده هزار کلمه از آثار متأخران پیش چشم کند و پیوسته دواوین استادان همی‌خواند و یاد همی‌گیرد که درآمد و بیرون شد ایشان از مضایق و دقائق سخن بر چه وجه بوده است تا طرق و انواع شعر در طبع او مرتسم شود و عیب و هنر شعر بر صحیفهٔ خرد او منقش گردد تا سخنش روی در ترقی دارد و طبعش به جانب علو میل کند.

هلا خموش که دیوان دف تو تر کردند کانیس دفتری و طالب دواوینی

«یَوْمَ نَطْوِی السَّماءَ» الآیة. انّما کانت السّماء سقفا مرفوعا حین کان الاولیاء تحتها، و الارض کانت فراشا اذ کانوا علیها فاذا ارتحل الاحباب عنها تخرّب دیارهم علی العادة فیما بین الخلق فی تخریب الدّیار بعد مفارقة الاحباب، و قیل نطوی السّماء الّتی فیها عرجت بدواوین العصاة من المسلمین لئلّا تشهد علیهم بالاجرام و نبدّل الارض الّتی عصوا علیها غیر تلک الارض حتّی لا تشهد علیهم. و قیل نطوی السّماء لیقرب قطع المسافة علی الاحباب.

نه پیش من دواوین است و دفتر نه عیسی را عقاقیر است و هاون

نکوترست به نام تو یک قصیدهٔ من ز صد قصیدهٔ غرّا که در دواوین است

وز جواهر کشی بار دواوین منست حاملان را همه‌جا گرم‌تر از من بازار

دگر تا شود پیش اهل تناسخ جهان از دواوین اشعار خالی