ثرم

آتش اثرم، آتش اثرم، شمع سحرم من، آه وز باد صبا در دشت جنون سرگشته ترم من

بمن ده که مداح پیغمبرم نصیب است البته در کوثرم

من مست جام کوثرم در قلزم جان گوهرم من عکس روی دلبرم در هر دلی پیداستم

خشک نماید بر تو این غزل چون نشدی تر ز نم کوثرم

نی زلال کوثرم باید نه آب زندگی بخشد ار یک جرعه شوخ باده‌خوارم از قدح

آن دل آواره من گر ز سفر بازرسد خانه تهی یابد او هیچ نبیند اثرم

دور از تو چنان شدم که در روی زمین گر بازآیی باز نیابی اثرم

مسنج قدر سرود از نوای بی اثرم ز برق نغمه توان حاصل سکندر سوخت

سخت هجر تو اثر کرد و از آن می ترسم که در اندوه فراق تو نماند اثرم

ای زروی لطف و آیت عقل را تو جان شده وی ز مدحت نظم و نثرم در مکنون آمده