تیشتر

معنی کلمه تیشتر در لغت نامه دهخدا

تیشتر. [ ت ِ ت َ ] ( اِخ ) در اوستا تیشتریه یکی از ایزدان مزدیسنا و نگهبان باران است. رجوع به فرهنگ ایران باستان ص 58 و تشتر و تیر در همین لغت نامه شود.

معنی کلمه تیشتر در فرهنگ معین

(تَ ) (اِ. ) نک تُشتر.

معنی کلمه تیشتر در فرهنگ عمید

= تشتر

معنی کلمه تیشتر در فرهنگ فارسی

در اوستا تیشتریه یکی از ایزدان مزدیسنا و نگهبان باران است

جملاتی از کاربرد کلمه تیشتر

در یشت‌ها ایزد تیشتر و آرش کمانگیر به روشنی با هم در پیوند هستند.
دارای ۱ بند در ستایش ستاره وَنَند یا نَسر واقع است، که از همکاران تیشتر به‌شمار می‌رود.
از دیگر مشخصه‌های ساختاری یشت‌ها قرینه‌سازی در نقل روایت‌های اساطیری و حماسی است؛ مثلاً جدال تیشتر با دیو اپوش در یشت ۸ یا ستیز آتش و اژی دهاک (=ضحاک) بر سر به دست آوردن فره در یشت ۱۹ به همین سبک به شعر درآمده‌است.
از دیگر مشخصه‌های ساختاری یشت‌ها قرینه‌سازی در نقل روایت‌های اساطیری و حماسی است؛ مثلاً جدال تیشتر با دیو اپوش در یشت ۸ یا ستیز آتش و اژی‌دهاک (=ضحاک) بر سر به دست آوردن فره در یشت ۱۹ به همین سبک به شعر درآمده‌است.
روایت مربوط به فرشته باران یا تیشتر روایت نبرد همیشگی میان نیکی و بدی ("تیشتر" در برابر "اَپوش") است. در اوستا، تیشتر یشت (تیر یشت)، تیشتر فرشته باران است که در ده روز اول ماه به چهره جوانی پانزده ساله در می‌آید و در ده روز دوم به چهره گاوی با شاخ‌های زرین و در ده روز سوم به چهره اسبی سپید و زیبا با گوش‌های زرین.
اسپینجگر یکی از دیوها در اساطیر ایران در عصر باستان می‌باشد که به هنگام آذرخش و در نبرد اپوش (اپوش دیو) با تیشتر برمی‌خیزد.