تذهیب

معنی کلمه تذهیب در لغت نامه دهخدا

تذهیب. [ ت َ ] ( ع مص ) زراندود کردن. ( تاج المصادربیهقی ) ( دهار ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ) ( المنجد ) ( غیاث اللغات ) : تذهیب و تزویق آن بجایی رسانید که صنعت صناع رصافه به اضافت تصنع و تنوق نقاشان آن روزگار در مقابله آن ناچیز شد. ( ترجمه تاریخ یمینی چ 1 تهران ص 421 ).

معنی کلمه تذهیب در فرهنگ معین

(تَ ) [ ع . ] (مص م . ) زر گرفتن ، زراندود کردن .

معنی کلمه تذهیب در فرهنگ عمید

۱. زراندود کردن، طلاکاری.
۲. تزیین و نقش ونگار دادن اوراق کتاب های خطی با آب زر و لاجورد.

معنی کلمه تذهیب در فرهنگ فارسی

اندودکردن، طلاکاری، هنرتزیین ونقش ونگاردادن، اوراق کتابهای خطی با آب زرولاجورد
۱-( مصدر ) زر گرفتن زر اندود کردن . ۲- ( اسم ) زر کاری طلا کاری . ۳ - جمع : تذهیبات .

معنی کلمه تذهیب در دانشنامه آزاد فارسی

تَذْهیب
تَذْهیب
تَذْهیب
تَذْهیب
تَذْهیب
تَذْهیب
(در لغت به معنای زراندودکردن یا طلاکاری) اصطلاحی در هنر آراستن و تزیین نسخه های خطی با نقش های گوناگون به سبک ایرانی و «گل و بته» به کمک رنگ های مختلف و طلا و نقره، در صفحات کتاب، بخصوص نخستین و آخرین صفحه، سرفصل ها و حاشیۀ صفحات، سرسوره ها و کتیبه ها در قرآن، و همچنین متن یا حاشیۀ قطعه های خط در خوشنویسی. هنر تذهیب در ایران سابقه ای کهن دارد و از روزگار ایران باستان آثاری مُذهّب باقی مانده است. امّا در ایران پس از اسلام هنر تذهیب گسترش یافت و به یکی از هنرهای اسلامی تبدیل شد و بیانگر روحیۀ اجتماعی و فرهنگی در دوره های مختلف تاریخ ایران پس از اسلام است. در قرن ۴ق تذهیب ساده و بی پیرایه بود، در قرون ۵ و ۶ق استحکام و انسجام بسیار یافت، در قرن ۸ق نیرومند شد و در قرون ۹ و ۱۰ ظریف و تجمّلی گردید. هنر تذهیب در ایران، در دورْۀ تیموری، به اوج شکوفایی خود رسید و آثار بی نظیری از این دوره به یادگار مانده است. در عهد صفویان تذهیب، همراه با نقاشی و خوشنویسی کاملاً در خدمت کتاب آرایی قرار گرفت و از اواخر دوران این سلسله تذهیب رو به افول نهاد. هنر تذهیب به شیوه های گوناگون انجام می گرفته و در نتیجه مکاتب مختلفی به وجود آمده است. از آن جمله اند: از نظر تاریخی مکاتب سلجوقی، تیموری، صفوی، قاجار، و از نظر جغرافیایی مکاتب شیراز، اصفهان، تبریز، هرات، بخارا، و بغداد. در دورۀ قاجار آقا ابوطالب مدرّس تذهیب بر روی کاغذ ابری را ابداع کرد. با رونق گرفتن صنعت چاپ هنر تذهیب رفته رفته منسوخ شد. و گاه هنرمندانی با تذهیب کتابی سعی داشته اند که از بین رفتن این هنر جلوگیری کنند. از مذهبان معاصر می توان از مصورالممالکی، ابوطالب مقیمی، هادی تجویدی، استاد حسین بهزاد، محمدعلی زاویه، اردشیر تاکستانی، و محمد باقر آقامیری نام برد.

معنی کلمه تذهیب در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] تَذْهیب، هنری از شاخۀ نگارگری با نقش مایه های گیاهی و هندسیِ بسیار نازک و ظریفِ شیوه یافته با رنگ های غالب طلا و لاجورد و یکی از ارکان بنیادی کتاب آرایی می باشد.
واژۀ تذهیب (برگرفته از ذهب به معنی طلا) از روزگار گذشته تا کم و بیش هم اکنون به معنی فراگیر زراندود ساختن یا زرنگار کردن اشیاء و آثار به کار رفته است. این معنی را نباید با هنر تذهیب یکی دانست، هرچند که اثر زرنگار از جایگاه هنری نیز برخوردار باشد.
پیشینه تاریخی
تذهیب هنری است ظریف و زیبا که ایرانیان از پیشگامان ایجاد، رواج دهندگان و برترین پدیدآورندگان آن اند.
حسن، زکی محمد، الفنون الایرانیة فی العصر الاسلامی، ج۱، ص۷۰، بیروت، ۱۴۰۱ق.
رابطۀ بین ایزد مهر و فلز زر در متون دورۀ اسلامی به صورت احترام ویژه نسبت به طلا و تأثیر آفتاب در پیدایش آن دیده می شود.در نزهت نامۀ علائی آمده است که «زر از قسمت آفتاب است» و فلزی فاسد ناشدنی با خاصیت های بسیار.
ابن ابی الخیر، شهمردان، نزهت نامۀ علائی، ج۱، ص۲۴۸-۲۴۹، به کوشش فرهنگ جهانپور، تهران، ۱۳۶۲ش.
...
[ویکی اهل البیت] این صفحه مدخلی از دائرة المعارف کتابداری و اطلاع رسانی است
این واژه از ریشه ذَهَب (= زر، طلا) مشتق شده و به معنای زرنگار کردن، زراندود کردن، زرگرفتن، زرکاری، و طلاکاری است و در اصطلاح، به هنر آراستن و تزیین کتب خطی گفته می شود.
این آرایش ها استفاده از روش هایی ویژه و بکاربردن طرح ها و نقش های متنوع با محلول طلا و نقره است که بیشتر در حاشیه و صفحات آغازین و انجام کتب؛ سر سوره ها و کتیبه ها در قرآن؛ کتب ادبی، علمی، و دینی؛ قطعه های زیبای خط؛ یا پیرامون عناوین و سرفصل ها و جاهای دیگر صورت می گیرد.
گاهی به جای طلا از طلای فرنگی، اکلیل و رنگ های دیگر نیز در امر تذهیب استفاده می شود. در واقع، آراستن و تزیین زرین و سیمین بعدها به رنگین تبدیل شد.
در آذین رنگین عموماً از رنگ های لاجورد، سفیداب، زعفران، شنگرف، سیلو، مرکب و رنگیزه های دیگر استفاده می شود. این هنر، همواره دوشادوش هنرهای دیگری از قبیل خوشنویسی، کاغذسازی، صحافی، ورّاقی و جلدسازی در امر کتاب آرایی نقشی بسزا داشته است.
سابقه هنر تذهیب به دوره ساسانی می رسد. پس از رواج اسلام در ایران، این هنر در اختیار حکومت های اسلامی قرار گرفت و در زمره هنرهای اسلامی درآمد؛ گرچه طی دوره های مختلف فراز و نشیب هایی نیز داشته است.
در دوره سلجوقیان، مذهّبان بیشتر به آراستن قرآن، ابزار، ظروف، بِناها و جز آن می پرداختند. در عصر تیموریان، این هنر به اوج خود رسید و هنرمندان و تذهیب گران این دوره از سراسر ایران فراخوانده شدند و در کتابخانه های مهم پایتخت به امر تذهیب کتب ارزشمند دینی، علمی، و ادبی پرداختند.
در عصر صفویان، نقاشی، تذهیب و خوشنویسی به نحوی بارز در خدمت کتاب آرایی قرار گرفت و آثار پدید آمده در آن زمان، زینت بخش موزه های ایران و جهان شد؛ هر چند که این هنر در اواخر دوره صفوی رو به افول نهاد.

معنی کلمه تذهیب در ویکی واژه

زر گرفتن، زراندود کردن.

جملاتی از کاربرد کلمه تذهیب

همایون دومین پادشاه گورکانی هند پس از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول به کشورش بازگشت و به‌طور ناگهانی پس از چندماه از دنیا رفت. گفته می‌شود با شنیدن صدای اذان به سرعت از پله‌های کتابخانه‌اش پایین آمد که سقوط کرد و جان سپرد. او به هنر و علوم عشق می‌ورزید و در کتابخانه‌اش شمار زیادی از هنرمندان نقاش، خوشنویس، تذهیب‌کار و صحاف ایرانی و هندی را گرد آورده بود که به کار تولید و تکثیر آثار علمی و نسخه‌های نفیس هنری اشتغال داشتند. او در بازگشت به هند، گروهی از هنرمندان ایرانی را با خود به همراه برد. بنا بر این شگفت‌انگیز نیست که این مقبره و بناهایی که بعدها در هندوستان ساخته شد مانند تاج محل از الگوهای ایرانی و میراث معماری هند و ایران بهره گرفته باشد.
تصویری از قرآن به خط نسخ خوش کتاب خفی با رقم بایسنقر موجود است که البته برخی رقم آن را ساختگی می‌دانند. تحریر این قرآن حدود سده نهم با رقم ساختگی بایسنقر مورخ ۸۲۳ ه‍.ق است. دو صفحه اول، فهرست اسماءالسور به خط رقاع در خانه‌های شطرنجی و زمینه طلاپوشی از قرن سیزدهم است. دو صفحه افتتاح، تمام تذهیب با پیشانی و ذیل به خط رقاع، اسامی سوره‌ها به خط رقاع و قلم زر تحریردار و فواصل آیات ستاره نشان است. نگارنده کتاب راهنمای گنجینه قرآن دلایلی ارائه می‌دهد که صفحه اسم بایسنقر ساختگی است. برخی دیگر نیز بر همین نظرند؛ زیرا تاریخ اتمام آن ـ یعنی ۸۳۷ ه‍.ق ـ مقارن با مرگ بایسنقر است. .
وی به سال ۱۲۹۸ش در اصفهان زاده شد. در سن ۱۲ سالگی به شوق آموختن نقاشی به خدمت و شاگردی حاج مصورالملکی درآمد و مدت ۸ تحت نظر استاد در رشته‌های نقاشی، تذهیب و نگارگری کسب مهارت نمود.
زاسمان قرآن تمام آمد هم از بدو نزول آنکه می‌گوید هم از تذهیب مصحف شد تمام
به گرد آیه توحید گل صحیفه باغ ز سبزه چون خط زنگار شاهدان تذهیب
رنگ او بهر نکهت طیبش کرده تهذیب عشق تذهیبش
اعتقاد تو به زر بیشتر از اعجازست فال مصحف پی تذهیب طلا می بینی
تذهیب داد شاهد خط را چه زینتی آری شفق فزوده بحسن و جمال شام
شروع زندگی هنری وی با نقاشی در خانه‌ها آغاز شد، سپس به هنر کتاب‌آرایی پرداخت و در کنار تذهیب، خوشنویسی را نیز آغاز کرد. در همان زمان او تحصیلات ادبی را ادامه داد به طوری که مدت‌ها واعظ دربار محمد منصور در بغداد بود. وی در زبان عربی ادیبی توانا بود و اشعاری از او باقی است.
کمال از سادگی با نقش و تذهیب که گرید سنگ بر فرهاد مسکین
زهی عزت که بی نعت تو لوح معصیت گردد هرآن نامه که بسم الله بود تذهیب عنوانش
جامی چو نیست معنی رنگین حسود را تذهیب شعر خود به زر و لاجورد کرد
یکی از خوانین یزد قرآن تذهیب‌شده‌ای داشته که ابوالحسن حائری‌زاده آن را گرفته و از طریق ارباب کیخسرو به کتابخانه مجلس هدیه نموده بود. تا پیش از انقلاب ۱۳۵۷ نمایندگان مجلس شورای ملی در آغاز هر دوره مجلس به این قرآن قسم می‌خوردند و همین امر، دستمایه شاعری طنزپرداز شده بود.
دورهٔ زمام‌داری اتو یک شبه رنسانس در معماری و هنر نیز بود. هنرهایی مانند تذهیب از آن زمان رواج یافت.
محمدصادق ناطق اصفهانی در تاریخ تذهیب این گنبد هم قصیده‌ای شامل شصت و دو بیت سروده‌است که تمام مصراع‌های آن یعنی یکصد و بیست چهار مصراع هریک تاریخ ۱۲۱۸ دارد که تاریخ تذهیب گنبد مزبور است و حتی عناوینی که برای این قصیده انتخاب کرده همگی ماده تاریخ همان تاریخ یعنی ۱۲۱۸ می‌باشد. این قصیده که به عنوان قصیده معجزیه نامگذاری شده‌است با بیت زیر شروع می‌گردد:
چون سر هر آبگیر، صفحه سیمین نمود شاخ به تذهیب کرد یک ورق زرناب
نقش مایهٔ داخل طاقچه‌ها ی بالای دوال شامل نقوش تذهیبی می‌باشد. که معمولاً از سه چیز تشکیل شده‌است در قسمت وسط یک نقش بزرگ‌تر و در بالا و پایین آن نقش شاپرک.
احمد رائض (زاده ۱۲۹۸ در اصفهان - درگذشته ۱۳۷۲) نقاش، مینیاتوریست و تذهیب‌کار برجسته معاصر اصفهانی است.
هاروتیون "آریل" استپانی آجمیان (ارمنی: Հարություն "Արիել" Ստեփանի Աճեմյան؛ ۱۹۰۴ – ۱۹۶۳) یک پرتره‌نگار، تذهیب‌کار و نقاش اهل ارمنستان بود.
جامی سواد شعر تو کامد زبور عشق مستغنی از تکلف تذهیب و جدول است