راد

سوار عزم تو تا پای در رکاب آورد فلک به دست مراد تو باز داد عنان

تا ز دستم سر کشید آن گلبن باغ مراد دیده‌ام پراشک رنگین است گویی نیست هست

ای برادر با تو گویم شرح عشق و عاشقی تا نپنداری که این کار مزیح است و فسوس

آرد بحکم پوست به پشت پلنگ باز از پشت زین ارادتش ار باشد اندر آن

با برادر گو که ای بازوی من ای به یاد یاریت نیروی من

که برادر، دلم به جان آمد کارد آخر به استخوان آمد

مراد تو منم، آری، ولیکن چو وابینی تو خود خود را مریدی

یا نِساءَ النَّبِیِّ مَنْ یَأْتِ مِنْکُنَّ بِفاحِشَةٍ مُبَیِّنَةٍ ای بمعصیة ظاهرة، قیل هذا کقوله عزّ و جلّ: لَئِنْ أَشْرَکْتَ لَیَحْبَطَنَّ عَمَلُکَ لا ان منهنّ من اتت بفاحشة. و قال ابن عباس: المراد بالفاحشة النّشوز و سوء الخلق.

ببین اوقات خود را ای برادر مکن تو گفت شیطان هیچ باور