دادنامه

از پایان زندگی آتورپات، آگاهی چندانی در دست نیست. در رویدادنامهٔ سریانیِ کرخ‌بیت سلوک که در سدهٔ ششم میلادی نوشته شده، آمده‌است که آدُرباد (که سرزمین ماد به نام او، آدُربایگان نامیده شد) دژی ساخت و به کیلیکیه در آناتولی لشکر کشید و در جنگ با آشوریان کشته شد؛ ولی این گزارش، به ویژه کشته شدن او به دست آشوریان مشکوک است و هیچ سندی برای اثبات این ادعا وجود ندارد.

«زمانی که پادشاهی از آسمان فرو آمد، پادشاهی در کیش بود»: قدیمی‌ترین نسخه از رویدادنامه‌های بین‌النهرین اینگونه آغاز می‌شود. سه گزارهٔ پرمعنا در این روایتِ اسطورهٔ موجز وجود دارد: نظام سیاسی هدیه‌ای از خدایان به انسان‌ها بود؛ این نظام ماهیتاً پادشاهی بود؛ و این پادشاهی باید در یک مکان ظاهر می‌گشت، نخستین ظهور آن در کیش بود.[الف]

پس از صدور قرار قبولی اعاده‌دادرسی و تشکیل جلسه رسیدگی، دادگاه به ماهیت دعوا و ادله ابرازی اعاده‌دادرسی و ادله دفاعیه طرف اعاده‌دادرسی رسیدگی می‌نماید؛ در صورتی که در ماهیت نیز اعاده‌دادرسی را وارد تشخیص دهد، اقدام به نقض دادنامه مورد اعاده‌دادرسی و صدور حکم مقتضی به نفع خواهان اعاده دادرسی می‌نماید. اما در صورتی که در ماهیت، اعاده‌دادرسی را وارد تشخیص ندهد، حکم به تأیید دادنامه مورد اعاده دادرسی صادر می‌کند. این حکم از حیث تجدیدنظرخواهی یا فرجام خواهی، تابع مقررات مربوط خواهد بود.

یکی این که امور را به هم‌پرسی مشاورت با نیکان باید کرد و اندازهی مثل آن نیز در «چهرداد» (نسک) پیدا است که سپندارمذ، به منوچهر گفت که در چهردادنامه از نژادها و نسب نامه‌ها و چگونگی فرمانروایی‌های ایرانی به ویژه پیشدادیان و کیانیان و زایش و سرگذاشت پیامبر ایرانی (اشوزرتشت اسپیتیمان) سخن رفته بود …

به گفته باستان شناسان، برای اولین بار، ۲۰ هزار سال پیش اقوام آینو، نیوچن و اوروکن در هوکایدو نشیمن گزیدند. اولین اشاره به هوکایدو در نیهون‌شوکی (رویدادنامه ژاپن) دیده می‌شود. طبق این متن، فرماندار استان کوشی، آبه نو هیرافو، در سال ۶۵۸ تا ۶۶۰ با لشکری بزرگ به نواحی شمالی حمله کرد و با میشیهاسه و امیشی برخورد کرد. یکی از مکان‌هایی که هیرافو به آن آمد، واتاریشیما (渡島) بود که ممکن است هوکایدو امروزی باشد. این احتمال داده شده‌است که امیشی نیاکان آینوهای جزیره هوکایدو بوده باشند. آینوها قومی دیرین‌سیبریایی هستند که با ژاپنی‌های زردپوست خویشاوندی نژادی ندارند و پیش از ورود ژاپنی‌های به جزایر ژاپن ساکنان بومی ژاپن بودند و زادبوم آن‌ها بیشتر در نیمه شمالی هونشو و در هوکایدو قرار داشت.

گزارش‌های کمی از قبایل بالتیک، نیاکان لتونیایی‌های امروزی و اساطیر آنها تا مسیحی‌سازی در قرن سیزدهم وجود دارد. از زمان مسیحیت، گزارش‌های سرشماری در رابطه با اساطیر محلی از جمله رویدادنامه‌ها، گزارش‌های سفر، سوابق بازدید، گزارش‌های یسوعیان و دیگر گزارش‌های اعمال بت پرستان وجود داشته است. این گزارش‌ها توسط محققان منابع دست دوم محسوب می‌شوند، زیرا از آنجایی که نویسندگان لتونیایی نبودند، به زبان‌های محلی سخن نمی‌گفتند و بیشتر اوقات، پیشقدردار بودند. این مطالب گاهی مبهم هستند و حاوی اشتباهات، جعلیات و تحریفات ناشی از جهان‌بینی مسیحی هستند. با این وجود، بیشتر اوقات می‌توان از آن‌ها به عنوان اطلاعات فولکلور یاد کرد.

بنابراین، رویدادنامه دربرگیرندهٔ تاریخ بین‌النهرین نیست بلکه وقایع‌نامه قدرت سلطنتی است. در همان حال، از آنجایی که یک اصل خاص این ضمانت را حفظ می‌کرد در خدمت حمایت از یک دکترین سیاسی بود که اصل سلطنت واحد را تایید می‌کرد؛ بین‌النهرین همیشه یک سلطنت واحد با یک پایتخت واحد تلقی می‌شد. این نظریه گسترش پیدا کرد و نشان داد که جریان تاریخ را می‌توان همچون توالی چرخه‌های سلطنتی با مدت زمان متغیر در نظر گرفت. قدرت سلطنتی از شهری به شهر دیگر منتقل می‌شود و هر یک به نوبه خود ظرف منحصر به فرد نهادی می‌شود که از آسمان فرو آمده است.

– اجرای حکم غیابی منوط به معرفی ضامن معتبر یا اخذ تأمین متناسب از محکوم له خواهد بود. مگر اینکه دادنامه یا اجرائیه به محکوم علیه غایب ابلاغ واقعی شده و نامبرده در مهلت مقرر از تاریخ ابلاغ دادنامه واخواهی نکرده باشد.