گردنا

هزار بار فزون گوشمال رای تو خورد مه منیر که از گردنان گردونست

گردنان را کجاست زهره آنک پای عصیان برون نهند از در

چون گردناست نیزه آتش سنان او دشمن چو مرغ گردان در گرد گردنا

بنواز مرا مزن که خاکم افروخته کن که گردناکم

ز آنروز که گردنامه ئی بنوشتی بر ماه بخط خود شدم سرگردان

کجا که عرصه گردان و گردنان باشد کسی چو او نفرازد بمردمی گردن

ز مشرق تا بمغرب، میدواند دست ابداعش هزاران کوی زرین، گردنای زمردی چو کان

تیغیست خصمی تو که بسیار گردنان خود را بر آن زدند و فتادند خوار و زار

خم گیسوی جوهر تیغش گردنان را به چنبر اندازد

تاج شاهی سرفرازی می‌کند امروز از آنک گردنان مملکت را دوش پیدا شد سری