غصه

بیقین یاوه شده است اندر آب گشته بوالقاسم ازین غصه کباب

ز غصه شد جگرم خون چو مشک و می‌ترسم که گر نفس زنم از غصه بوی خون آید

قدم دایم ز بار غصه خم بی چو مو محنت کشی در دهر کم بی

آنکه از بخشش او رشک برد حاتم طی و آنکه از کوشش او غصه خورد رستم زال

و زان پس غصه ها بر غصه خوردن به هر ساعت ز غم صد بار مردن

گفت: اول که زنم مرد افسوس خوردم. اما بعد فکر کردم متوجه شدم که او از ازل بی‌جان بوده و صورت و شکلی هم نداشته‌است و از لوث ماده نیز پاک بوده‌است. در طول یک دوره آشفتگی که اسمش حیات و زندگی است. این ماده به وجود آمده و شکل گرفت و این صورت جان پیدا کرد و به صورت زن درآمد. حال که کارها بر عکس شده‌است یعنی تغییر و تبدیل انجام شد و این صاحب جان بی‌جان شد و این صاحب صورت ترک صورت گفته و نابود شده دیگر باید غصه بخورم؟ و سرگذشت زن من عین فصول سال است که می‌آیند و می‌روند و پابرجا نیستند و همان‌طور که بر آن‌ها افسوس نباید خورد بر مرگ زن من نیز نباید افسوس خورد و اگر افسوس بخورم از حقیقت تقدیر جاهل مانده‌ام.

اصغر ایمانیان پس از بازنشستگی مدتی اجاره‌نشین بود و سپس آپارتمانی در خیابان کریمخان تهران خریداری کرد. گفته می‌شود تمام دارایی وی هنگام مرگ آپارتمانی ۱۲۰ متری در غرب تهران بوده‌است. گفته می‌شود که ایمانیان دوران بازنشستگی‌اش را صرف رسیدگی به گرفتاری‌های اطرافیان می‌نمود (به دلیل همین ویژگی از دوران جوانی و دانشکدهً افسری لقب «اصغر غصه خور» را یدک می‌کشید). او هیچ‌گاه حاضر به مصاحبه با رسانه‌های داخلی و خارجی نشد.

غصه خط یا غم خالت خورم بین که شد این دل به چه ها مبتلا

از غصه ها که می خورد از سروقد هردم چنار دست به داور برآورد

سر همیزد ز غصه بر دیوار از غم هجر آن چنان دلدار

هی‌گو در سالن‌های سینما «راوی» شده بود. در زمان سینمای صامت، یک «راوی» کنار اکران فیلم، رو به تماشاگران می‌ایستاد، ماجراها و گفتارهای فیلم را برای تماشاگران تعریف می‌کرد، تا آن‌ها راحت‌تر داستان فیلم را دنبال کنند. با رشد فنی سینما و رواج فیلم‌های ناطق، این حرفه به خطر افتاد، و راویان سینماها بیکار شدند. هی‌گو از درد و غصه خودکشی کرد.

در میان کشتگان و اسرای عثمانی‌ها بسیاری از سرداران بزرگ و پاشایان عثمانی به خوردند. ایرانیان پس از گریز عثمانیان لشکر غنی آن‌ها را غارت نمودند. چغال اوغلی پس از گریز از جنگ از غصه جان سپرد و سردار پیروز ایران، الله وردی خان گرجی به شیراز بازگشت تا در بهار سال آینده با لشکری مجهز به اردوی شاه عباس بپیوندد، اما مقرر شد که چهار هزار تن از ملازمان او نزد شاه عباس باقی بمانند.

همه در غصه و در تاب و عشاق به سوی طره پرتاب رفتند

گر نیارم درد خویش امروز گفت قصهٔ این غصه و این سوز گفت