دردار

آن کس که برفت از در تو بیهده روزی تا از در تو دور شدست از دردارست

عالمی حلقه صفت چشم براین دردارند تا به روی که گشاید در میخانه عشق

منم امروز اندر دار معنی خدا را یافته دردار دنیا

بگفت اسرار و اندردار کردش ز شاخ عشق برخوردار کردش

بجان دردارمت، زیرا که اطراف تو هر روزی بخاک حضرت میمون عالی بر، گذر دارد

به آواز بلند از شاخ شمشاد سحرگاه این ندا در باغ دردار

تو خضراکنون بدان اسرار منصور که هستی بر یقین دردار منصور

دلم که بردی و بی قدرداریش، بود آن دل که قدر دانیش آن دم، که گم کنی و بجویی

که اش نام مرد دردار بود که ستوار دژ را نگهدار بود

یا رب، آن چه حالیست؟ که منصور مدام بر سر دار همی گفت که: دردار یکیست

گلشیری، هوشنگ. آینه‌های دردار.چاپ چهارم. تهران : انتشارات نیلوفر، 1380

تا پل تجریش را با تاکسی رفتند. کنارش نشسته بود، چشم بسته، و حالا در فضای بستهٔ تاکسی عطر ملایم امّا تلخش را می شنید. به بازار تجریش هم سری زدند. مینا آینه‌ای دردار خرید، گفت: آدم وقتی هردو لنگه‌اش رامی‌بندد، دلش خوش است که تصویرش در پشت این درها ثابت می‌ماند.