خلود

قبای جاه ترا کش بقا بود نساج خلود بادا پود و دوام بادا تار

وَ إِلی‌ عادٍ أَخاهُمْ هُوداً اخاهم منصوب است به ارسال، یعنی: و أرسلنا الی عاد اخاهم، این برادری در نسب است نه در دین، و هود از صمیم قوم عاد بود و اشراف ایشان، و هو هود بن خالد بن الخلود بن عیص بن عملیق بن عاد، و ایشان را عمالقه از بهر آن گویند که فرزندان عملیق‌اند، و هو عملیق بن عاد بن ارم بن سام بن نوح، هود ایشان را گفت: یا قَوْمِ اعْبُدُوا اللَّهَ ما لَکُمْ مِنْ إِلهٍ غَیْرُهُ أَ فَلا تَتَّقُونَ تقوی نامی است همه هنرها را، و در قرآن بیشتر بمعنی توحید است.

در قرآن مسلمانان، خداوند بهشت را که به پهنای آسمان و زمین است به مردان و زنان مؤمن وعده داده که از زیر درختانش جوی‌ها روان است و در آن جاودانند. بهشت در قرآن دارای نامهای مختلفی است. مانند «بهشت خُلود» که «خلود» به معنای «بقا و ماندگاری» است و اشاره به جاودانگی مؤمنان و نعمت‌های ناتمام بهشتی دارد. از دیگر نام‌های بهشت که در قران آمده‌است «جنان عَدَن» می‌باشد که به معنای «بهشت بی‌بازگشت» است. مؤمنان، تقواپیشگان، صادقان، نیکوکاران و آنهایی که خدا و رسولش را پیروی کنند از جمله کسانی هستند که در بهشت خلود خالد و جاودانه‌اند.

ملک را بر هم زن ادهم وار زود تا بیابی جان من ملک خلود

حد انسان سد امکان صرف دل عین خلود جان دانش کان بینش فصل جود اصل وجود

اخلود به عربی ( الأخلود )، روستایی است در دهستان المُقَبَنَة از توابع استان حضرموت در کشور یمن در شبه جزیره عربستان.

مرا بهشت جمالت به از بهشت بقاست مرا شراب وصالت به از شراب خلود

أخلود دهستان بزرگی از توابع استان حُدَیده در کشور یمن و در شبه جزیره عربستان واقع می‌باشد. دهستانی درناحیهٔ (مُقبنَة) واعمال مخا، شامل چند روستای بزرگ وکوچک می‌باشد.

وصم وافطر و عید فی نعیم لک العمر المؤبد بالخلود

همچنین روستایی به همین نام ( أخلود ) در ناحیهٔ (السَبرَة) در قصبهٔ (ذی السُفال) وجود دارد و تعداد جمعیش ۱۹۲۳ نفر می‌باشد.

الأخلود مشایخ واهل علم که به (اهل الکدهیة) معروف اند زندگی می‌کنند، ایشان از قبیلهٔ (بنی غُلاب) هستند که از (المعافر الحُجریَة) به اینجا کوچیده‌اند.

«لا یَمَسُّهُمْ فِیها» فی الجنّة، «نَصَبٌ» تعب، «وَ ما هُمْ مِنْها بِمُخْرَجِینَ» فانّ تمام النّعمة بالخلود.

قوله: «حَتَّی إِذا رَأَوْا ما یُوعَدُونَ» ای الی ان یأتیهم ما یوعدون من الجزاء علی کفرهم، ثمّ فصّل فقال: «إِمَّا الْعَذابَ وَ إِمَّا السَّاعَةَ» فهما منصوبان علی البدل من «ما یُوعَدُونَ» و المعنی حتّی اذا رأوا العذاب او رأوا السّاعة، فالعذاب ما وعدوا به من نصر المؤمنین علیهم بانهم یعذّبونهم قتلا و اسرا. و الساعة یعنی القیامة و ما وعدوا فیها من الخلود فی النّار. معنی آیت آنست که هر که در ضلالت و کفرست ربّ العزّة بجزاء کفر وی او را روزگار دراز فرا گذارد تا طغیان و ضلالت وی می‌افزاید، آن گه یا در دنیا عذاب قتل و سبی بوی رسد یا در قیامت بدوزخ شود جاوید. «فَسَیَعْلَمُونَ مَنْ هُوَ شَرٌّ مَکاناً» جواب آنست که گفتند: «خَیْرٌ مَقاماً». «وَ أَضْعَفُ جُنْداً» جواب آنست که گفتند: «وَ أَحْسَنُ نَدِیًّا».

ثبت در دفتر دوام و خلود تا ابد عهد شاه عادل باد

ایا فؤاد فذب فی لظی محبته ایا حیاه فدومی فقد اتاک خلود