خدنگ

هوس را هم زند، خوانم اگر کل را سیه گیسو؛ طمع بر من تند، گویم اگر مثل را خدنگ افگن!

لب سوفارش از شیرینی جان کام بردارد خدنگش در حریم سینهٔ دشمن چو مهمان شد

بگرفت خدنگ از سر هوش او را غم آب شد فراموش

هر که از طاعت کمان سازد قد همچون خدنگ می تواند حلقه بر در خلد را آسان زدن

گزین کرد جوشن گذاری خدنگ که آهن شدی پیش او نرم و سنگ

مذاق روح راهست از خدنگش همان لذت که طفلانرااز ابهام

که هر که چشم حسد بر تو زد بخواهد دوخت زحل ز برج کمان چشم او به تیر خدنگ

به این شوخی که می خیزد نگاه از دامن مژگان خدنگ از شست این عاشق شکاران برنمی خیزد

کشد مخالف را و کشد معادی را خدنگ او ز کمان و کمند او ز کمین

ز اشتیاق خدنگ تو بعد مردن هم شود نشانه تیر استخوان سینه ما