خاریدن

فرصت خاریدن سر نیست در پایان عمر رخت پیش از سیل می باید برون از خانه ریخت

نه من به ز بهمن شدم کاژدها بخاریدن سر نکردش رها

فرصت خاریدن سر نیست مژگان مرا تا سر و کارم به آن عاشق نگاه افتاده است

نه مرا پروای سر خاریدنست نه مرا پروای دین ورزیدنست

نمی شد فرصت خاریدن سر باددستان را به مقدار خرابی گر مرا معمار بایستی

همت فرهاد ما را سرنگونی می‌کشد ناخن خاریدن سرگر شمارد تیشه را

حاجب کمتر چو دستگه نیست فراخ خاریدن گوش را یک انگشت بس است

چو خاریدند خاک از سنگ خارا پدید آمد یکی طاق آشکارا

گر بدانی در عقب‌ها چیستت فرصت خاریدن سر نیستت

؟؟؟ پروازها جمع است درمژگان من پنجهٔ بیکار هم خاریدن سر داشته‌ست