حمامی

راه‌های ارتباطی احمد الحسن در درجه اول صفحه فیسبوک او است که یک میلیون دنبال‌کننده دارد و در درجه دوم دفتر او در نجف می‌باشد که توسط چهار تن از روحانیونی که به او پیوسته‌اند به نام ناظم العقیلی، سید حسن الحمامی، حبیب السعیدی و سید واثق الحسینی مدیریت می‌شود. این دفتر (مکتب) حوزه علمیه، دانشکده، حسینیه‌ها، روزنامه، ماهواره و خیریه‌ای را مدیریت می‌کند.

نقل است که قصد حمامی کرد و جامه خلق داشت، راه ندادش. حلتی بر او پدید آمد.

جسد که در اتاق بلند می‌شود و مشخص می شود که جان کرامر است که قاتل واقعی است. او به آدم می گوید که کلید زنجیری که پایش توسط آن بسته شده است در وان حمامی بود. وقتی آدام تازه یادش می‌آید که برای اولین بار از خواب بیدار شد و آبی که داخل وان بود را با بلند شدنش تخلیه کرد، و آن کلید حالا از مجرای فاضلاب پایین رفته. آدام وحشت زده سعی می‌کند با تفنگ زپ به جان شلیک کند، اما جان از طریق زنجیر به او شوک وارد می‌کند. جان از اتاق خارج می‌شود و قبل از اینکه در را ببندد، می‌گوید: اکثر مردم شانس این را ندارند که زنده بمانند حالا تو هم جزو آنها هستی "بازی تمام شد" و آدام را در اتاق رها می‌کند تا بمیرد.

(۳) محمدبن زکریا رازی، تقاسیم العلل: کتاب التقسیم والتشجیر، تحقیق و ترجمه صبحی محمود حمامی، حلب ۱۴۱۲/۱۹۹۲.

بر گوشه قصر تو حمامی خواند این غزل او بر این ترنم

و بعد از آن که حال دنیاوی ما نیک شده بود هر یک لباسی پوشیدیم روزی به در آن گرمابه شدیم که ما را در آن جا نگذاشتند. چون از در دررفتیم گرمابه‌بان و هرکه آن جا بودند همه برپای خاستند و بایستادند چندان که ما در حمام شدیم و دلاک و قیم درآمدند و خدمت کردند و به وقتی که بیرون آمدیم هر‌که در مسلخ گرمابه بود همه برپای خاسته بودند و نمی‌نشستند تا ما جامه پوشیدیم و بیرون آمدیم و در آن میانه حمامی به یاری از آنِ خود می‌گوید: «این جوانانند که فلان روز ما ایشان را در حمام نگذاشتیم‌» و گمان بردند که ما زبان ایشان ندانیم من به زبان تازی گفتم که «‌‌راست می‌گویی ما آنیم که پلاس پاره‌ها در پشت بسته بودیم‌» آن مرد خجل شد و عذرها خواست و این هردو حال در مدت بیست روز بود و این فصل بدان آوردم تا مردم بدانند که به شدتی که از روزگار پیش آید نباید نالید و از فضل و رحمت آفریدگار جلّ جلاله و عمّ نواله ناامید نباید شد که او تعالی رحیم است.

بر زد بروت و گفت که تا ما شنیده ایم حمامیان همیشه نجاست کشیده اند

از حرم تا شام گردون بر زمین گسترد دامی که نه شاهینی ز بندش رست خواهد نه حمامی

آب‌انبارابوالحسن ومسجد ۱۴معصوم اثری تاریخی مربوط به دوره قاجار است و در میبد، محله مهرجرد، کوچه شهید حمامی واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۰ خرداد ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۹۱۲۸ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

وی در سال ۱۳۳۲ وارد حوزه علمیه نجف شد و دوره عالی علمی را از اساتیدی چون: سید عبدالاعلی سبزواری، کاظم تبریزی، سید عبدالحسین رشتی، محمدتقی آل رازی، صدرا بادکوبه ای، عباس قوچانی و سید روح‌الله خمینی فراگرفت. آنگاه در درس خارج اصول سید ابوالقاسم خویی و شیخ حسین حلی و در درس خارج فقه محمدباقر زنجانی، محسن حکیم و سید حسین حمامی شرکت نمود.

سخت حمامی خوش ودمساز بود زانکه آب و آتشش هم ساز بود

سوی یثرب از زمین کربلا آمد حمامی پای تا سر غرق خون از کشتگان دارد پیامی

فرخنده تر از مرغ بهشت است حمامی کآرد بمن از یار سفر کرده پیامی

ن‌ا خسته شکالیست‌که‌دراز هژبر اس پربسته‌حمامیست‌که در چنگ عقاب است

همچنین در قدیم در روستای امام‌ده حمامی بسیار زیبا و به صورت خزانه‌ای، احداث شده بود که نشان دهنده قدمت این روستا و منطقه می‌باشد.

الحمامیات (به عربی: الحمامیات) یک روستا در سوریه است که در ناحیه کفرزیتا واقع شده‌است. الحمامیات ۱٬۳۰۵ نفر جمعیت دارد.

فهذا ساحب ذیل الامانی و هذا شارب الکاس الحمامی