حاصل

کس در این ویرانه جز یکدانه حاصل برنچید هر که آمد دانه بذر هوس پاشید و رفت

دانه آن صحرا نشینان کاشتند حاصلش افرنگیان برداشتند

گفت امید ترا حاصل کنم عاقبت آنجایگه واصل کنم

هوای شهپر او حاصلم برد فغان زنگ او زنگ از دلم برد

زان خرمن گل حاصل ما دامن چیده است زان سیب ذقن قسمت ما دست گزیده است

خردمندا، چه مشغولی بدین انبار بی‌حاصل؟ که این انبارت از کشکین چو از حلوا بینبارد

جان و جهان در غمت صرف شد و عاقبت جز غم عشقت نبود حاصل ما از جهان

کام حاصل ای دل از آه سحر گاهی کنی گر تو، ای قطع نظر از خلق، همراهی کنی!

حاصل ما از نوید وصل، پیغام است و بس کار او از پخته‌کاری وعده خام است و بس

چه حاصل از نظر پاک ما و دیده ی روشن چو چشم مست تو پروای اهل دید ندارد