حاسد

گر بچاکر دهی چنان اسبی که شوم نزد حاسدان محسود

حاسد و خصم از تو غمگین لشکر و شاه از تو شاد دولت و بخت از تو برنا، عقل و فرهنگ از تو پیر

وی بدی با حاسد و بدخواه تو در کفر و شرک همچو هامان خیره با فرعون ملعون ساخته

محروم باد حاسد او از لقای او زیراکزین بتر نتوان یافت‌کیفرا

بر امید کلاه دولت تو حاسدان را قبا نمد مرساد

تا بهار سعادتت بشکفت شد دم حاسد تو چون دم دی

تا حاسدان گویند از بی‌قدم گریز تا طاعنان نگویند از بی‌وفا حذر

حاسدا هرگز نبینی، تا تو باشی روی عقل دوزخی هرگز نبیند روی و موی حور عین

کرد بر جان من بحضرت تو خصم بدخواه و حاسد ریمن

ز فرّ طلعت میمون و سعد طالع او شوند حاسد یکدیگر آسمان و زمین