جَر

در ۲۸ مارس ۸۲۶/ ۱۰ ذی‌الحجه ۲۱۰ق به بصره زاده شد. از جَرمی و مازنی علم آموخت و نزد آن دو کتاب سیبویه را خواند؛ همچنین از ابوحاتم سجستانی نیز آموخت. میان او و ابوالعباس ثعلب، رقابتی سخت بود «چرا که مبرد فصیح‌تر و مثال‌گری نیکو بود».

به تو داشت خو دل گشته خون ز تو بود جان مرا سکون فَهَجَرتَنی و جَعَلتَنی مُتَحَیِّرا مُتَوَحِّشا

«ثُمَّ إِنَّ رَبَّکَ لِلَّذِینَ هاجَرُوا مِنْ بَعْدِ ما فُتِنُوا» حقیقت هجرت آنست که از نهاد خود هجرت کنی، بترک خود و مراد بگویی، قدم نیستی بر تارک صفات خود نهی، تا مهر ازل پرده بردارد، و عشق لم یزل جمال خود بنماید، نیکو گفت آن جوانمرد که گفت.

پایگاه هوایی الجَراح و پایگاه هوایی نیرب در حوالی شهر حلب واقع شده‌اند.

عنان منطقه تنگ مَجَرّه زین هلال بگیر و ب‌رزن بر خنگ راهوار امروز.

کرامات زیادی به کاظم نسبت داده‌اند. ابن الْجُوزی و ابن حَجَر هِیْتَمی نقل می‌کنند که شَقیق بلخی در سفر حجِّ سالِ ۱۴۹ ه‍.ق چندین بار خواست از کاظم پرسشی کند که هر بار کاظم با خواندن آیه‌ای، آنچه را در ذهنِ شقیق بود آشکار می‌کرد.

مرد بباید به دوستیت‌ مُجَرّب تا شود از رنج روزگار مجرد

ابوالفضل شهاب‌الدین احمد بن علی بن محمد الکنانیّ العسقلانی (۷۷۳–۸۵۲ ه. ق) معروف به اِبن‌حَجَر عَسقلانی کِنانی مصری، از علمای بزرگ حدیث و فقه سنی، مورخ و کتابدار بوده است. اصل وی از قابس تونس است لیک برخی اعضای خانوادهٔ وی به عسقلان فلسطین سفر کردند اما وی خود در قاهرهٔ مصر زاده شد.

لاجَرم در این چمن، لبخنده چون گل آمدیم

عبدالکریم حائری مِهرجَردی، معروف به شیخ عبدالکریم حائری میبدی (آیت‌الله مؤسس) (۱۲۳۸ – ۱۰ بهمن ۱۳۱۵ خورشیدی) از مجتهدان و مراجع تقلید شیعه و بنیان‌گذار حوزهٔ علمیهٔ قم بود.

إِنَّها شَجَرَةٌ تَخْرُجُ فِی أَصْلِ الْجَحِیمِ (۶۴) درختی است که آن بیرون می‌آید از میان آتش.

نوازندگان بزرگی با او و گروهش همکاری کرده‌اند از جمله هوراس سیلور، کِیت جَرِت، بادی دی‌فرانکو، چاک مانجیونی، و سیدر والتون.

بزرگ حضرت و درگاه تو بزرگان را شریف چون حَجَرالاسوَد و مِنا و صَفاست

پیمان اسدی آقاجَری معروف به پیمان اسدی (زاده ‎۱۸ آذر ۱۳۷۵ در شهر دوگنبدان) بازیکن تیم ملی واترپلو ایران است. از افتخارات وی می‌توان به کسب مدال برنز در مسابقات واترپلو در بازی‌های آسیایی ۲۰۱۸ اشاره کرد.

ذِکْرُ اللّٰهِ فِی مَدِینَةِ الصَّبْرِ عَبْدَهُ أَیُّوبًا إِذْ أَوَیْنَاهُ فِی ظِلِّ شَجَرَةِ الْقُدْسِ فِی فُؤَادِهِ وَأَشْهَدْنَاهُ نَارَ الَّتِی تُوقَدُ وَتُضِیءُ فِی سِرِّهِ وَتَجَلَّینَا لَهُ بِنَفْسِهِ لِنَفْسِهِ وَنَادَینَاهُ فِی بُقْعَةِ اللّٰهِ الَّتِی بُوْرِکَ حَوْلُهَا بِأَنَّهُ هُوَ اللّٰهُ رَبُّکَ وَرَبُّ کُلِّ شَیءٍ وَکَذَلِکَ کَانَ عَلَی کُلِّ شَیءٍ لَمُقْتَدِرًا قَیُّومًا

اِسپِنجَغر یا اسپِنجَروش یا اسپخروش دیو برپایه اسطوره‌های مزدیسنا دیوی است که در ابرها خانه دارد و دشمن آتش وازشت است و می‌کوشد تا جلو بارش ابرها را بگیرد. او در کنار اپوش دیو دشمن ایزدان باران‌سازند.

قالَتْ إِحْداهُما از آن دو دختر یکی گفت پدر را یا أَبَتِ اسْتَأْجِرْهُ ای پدر من مزدور گیر او را إِنَّ خَیْرَ مَنِ اسْتَأْجَرْتَ که بهتر کسی که مزدور گیری اینست الْقَوِیُّ الْأَمِینُ (۲۶) مردی با نیروی و راست و استوار.

«فَوَسْوَسَ إِلَیْهِ الشَّیْطانُ» فرادل وی داشت شیطان «قالَ یا آدَمُ» گفت ای آدم «هَلْ أَدُلُّکَ عَلی‌ شَجَرَةِ الْخُلْدِ» ترا نشانی دهم بر درختی که بار آن خوری اینجا جاوید مانی؟ «وَ مُلْکٍ لا یَبْلی‌» (۱۲۰) و بر پادشاهی که تباه نگردد.

«وَ شَجَرَةً تَخْرُجُ مِنْ طُورِ سَیْناءَ» و بیافریدیم درختی که بیرون آید از سنگ کوه، آن کوه نیکو، «تَنْبُتُ بِالدُّهْنِ» بیرون آید و با خود روغن می‌آرد، «وَ صِبْغٍ لِلْآکِلِینَ» (۲۰) و نان خواران را نان خورش میآرد.

عالَمی را به درِ کعبهٔ تحقیق رساند جَرسِ قافلهٔ صبحِ خرامِ دل ما