پوزه

پوزهء دعوی گشاده ستند در میدان لاف مبتدی ناگشته، چون گشتند یا رب منتهی؟

در پوزه دستبوس کردم دستم بگرفت و بر دهان زد

بدهان برزد و با پوزه گرفت جست ازین بام بدان بام شگفت

اسب عرب ویژگی‌های ظاهری ای دارد که آن را از سایر نژادهای اسب متمایز می‌سازد، از جمله پوزهٔ کوچک، چشم‌ها و مجراهای تنفسی درشت، گوش‌های کوچک و رو به جلو، گردن ظریف و قوس دار، بالا گرفتن دم به هنگام حرکت و یال و دمی ابریشم مانند. بعضی از اسب‌های عرب نسبت به سایر نژادهای اسب از یک مهرهٔ کمر یا یک جفت دنده کمتر برخوردارند.

‫گرگان گریخته ، به زمین پوزه می کشند‬ ‫قورددا ، گؤردو ْن ، قالخیب ، گدیکدن آشدی‬

با هزاران پوزش آمد پیش بز ای دریغ از پوزه و از ریش بز

زکامش برون جسته نایی دراز لب و پوزه ی زشت تر از گراز

آن بینی بد ز روی تشبیه چون پوزهٔ پیه‌سوز‌ ِ پُر پیه

عطش ساکت نشد از جام و کوزه سر اندر جو فرو شد تا به پوزه

به پوزه سگ است و به دندان گراز درست آمد آنچ او بفرمود راز

فریدون از خاندان توانا… آن که اژیدهاک را فروکوفت سه پوزهٔ سه کلهٔ شش چشم را آن دارندهٔ هزار چالاکی را

آب‌انبار سرپوزه بادی مربوط به دوره قاجار است و در استهبان، کیلومتری ۷ جاده استهبان به نیریز، سمت راست جاده واقع شده و این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۸۷ با شمارهٔ ثبت ۲۴۱۹۳ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.