جمازه

ما را نبود طاقت جمازه سواری جمازهٔ بی محمل، که اکنون بود عریان

قضایش گر قصاص آرد مرا اشتر کند روزی جمازه حج او گردم حمول آن حرم باشم

قاعده ی لطف و کرم تازه کرد رو به سوی صاحب جمازه کرد

بی دماغان جنون را رام کردن مشکل است سوخت لیلی، محمل خود تا بر این جمازه بست

شهنشاهی که چون آماده شد جمازه جاهش فرو بستند از عرش برین محمل بکوهانش

از حوادث دل غافل سبک از جای رود کف بی مغز بود محمل جمازه موج

محمل آرام بجمازه بند زیور این مژده بآوازه بند

تا پل نشکست بر تو گردون زین پل به‌جهان جمازه بیرون

از ماه نو قضا پی محمل کشیدنت هر ماه بر جمازه گردون نهد جهاز

از پس محمل جمازه گل ناله بلبل و هزار گذشت