معنی کلمه پراکنش در دانشنامه آزاد فارسی
پراکنده شدن افراد از یکدیگر، یکی از عوامل تعیین کنندۀ توزیع و پخش موجودات زنده است، و توانایی پراکنده شدن، به استثنای پرندگان بی پرواز، تقریباً شایع و فراگیر است. حتی موجودات بی جنبش (یک جامان) شبیه گیاهان و کشتی چسب ها، همانند دانه ها و شفیره های پلانکتون، پراکنده می شوند. پی بردن به علت پراکندگی موجودات در زیستگاه های ناپایدار (غیر ثابت)، یا در زیستگاه های دستخوش توالی، آسان است، امّا دلایل قانع کننده ای برای پراکنش، حتی در زیستگاه های پایدار، نیز وجود دارد. این حرکت راهی است برای کاستن احتمال تولیدمثل هم نژاد (درون آمیزی) و می تواند راه گریزی برای افراد از رقابت با خویشاوندشان باشد. توانایی پراکنش می تواند در امکان پذیرکردن همزیستی گونه های رقیب، یا یک شکارگر و شکارش، نیز نقش ایفا کند. غالباً تعادلی بین توانایی رقابتی و پراکنش برقرار است و از این رو، مادام که زیستگاه های جدید به فراوانی ایجاد می شود، رقیب ضعیف تر می تواند از طریق برخورداری از سبک زندگی ناپایدار و زودگذر، که در آن یک گام جلوتر از ورود رقیب قوی تر است، دوام آورد و بقای خود را حفظ کند. پراکنش در اکولوژی فراجمعیت فرآیندی کلیدی است، و به خصوص در زمینه پراکندگی و تکه تکه شدن زیستگاه اهمیت دارد. پراکندگی می تواند فعال (پرواز) یا منفعل (دانه های سوار برباد) باشد. غالباً در مراحل جوانی پراکنش روی می دهد، هرچند که حشرات خاک زی بالغان هم پراکنده می شوند. توانایی پراکنش، به خصوص پراکنش فعال، مستلزم پرداخت هزینۀ آن است، و خطرهایی در بر دارد، یعنی موجودی که پراکنده می شود ممکن است زیستگاه مناسبی برای خود پیدا نکند. توانایی پراکندگی، محدودیت مهمی بر پراکنش بسیاری از گونه ها اعمال می کند. امّا، انسان ها با انتقال هزاران گونه به اطراف و اکناف جهان، این محدودیت را از میان برداشته اند، که پیامدهایی بسیار جدّی و مخاطره آمیز خواهد داشت.