جلاجل

از بهر مطربانت سازد فلک همیشه این چرخ چنبری را خورشید و مه جلاجل

خمخانه سریست کوزه دار سرخم بسته است جلاجل جلالی بردم

هر که از جلاجل و جرس آواز می‌شنود در وهم نفخ صور همی شد مصورش

جلاجل را هان بر مرحبا بود همه کوه و در آواز درا بود

می‌کند زهره اگر بی‌تو به خورشید قران می‌زند همچو جلاجل ز اسف کف بر کف

خدمتش را ز بارگاه بلند خواجهٔ سدره شد جلاجل بند

به امیدی که آید از سفر باز دو گوشم هست بر صوت جلاجل

گه گهی در کوی حیرت بی‌فضولی گوش و لب از دل سنگین جلاجل وز لب افغان داشتن

زان جلاجل که در دم آوردند رقص در جمله عالم آوردند

تو شه موسی کفی چارم فلک هرون تست زان جلاجل بر وی از مهر منور بسته اند