تیغ زن

تیغ زن بر گردن من، خون من در گردنت غم مخور، چون اینچنین خون صد به گردن کرده‌ای

گر جور کند بر من و گر تیغ زند یار با کس نتوان گفت چرا کرد و چرا زد

تیغ زن تا بر تو خواند رسم جدت آفرین غزو کن تا از تو گردد جان جدم شادمان

به روز معرکه خورشید تیغ زن هر دم ز زخم تیغ تو در زینهار می‌آید

بر چشمه سنان تو، خورشید تیغ زن ز آلایش کسوف ابد، روی شسته باد

گشته مشاطگی گزین، دست یلان تیغ زن؛ سوده بتختگاه زین پای زنان سعتری

بر جگر تیغ زند غمزه تیر اندازش دل چون آهنش از رحم ندارد جوهر

کشیم تهمت جان چند در شکنجه هجران به فرق تیغ زن و منتی گذار به دوشم

شگفت نیست چو با تیغ در مصاف آید که تیغ کوه بلرزد ز دست تیغ زنش