تولدو

این استان هم‌مرز با استان‌های بالنسیا، آلباسته، سیوداد رئال، تولدو، مادرید، گوادالاخارا و تروئل است.

در طول این سال‌ها سفارش‌های بزرگ زیادی دریافت کرد، و در کارگاهش آثار تصویری و مجسمه‌های زیادی برای بسیاری از نهادهای مذهبی خلق کرد. چند تن از بزرگ‌ترین سفارش‌های او در این سال‌ها عبارت اند از:سه محراب برای نمازخانه سن خوزه در تولدو، سه نقاشی برای کلجیو دی دنا ماریا دی آراگون (۱۵۹۶–۱۶۰۰)، صومعه آگوستینی در مادرید، و محراب اصلی و چهار محراب جانبی، و نقاشی سنت ایلدفونسو برای بیمارستان دلا کاردید (بیمارستان خیریه) در ایلسکاس. در صورت جلسات سفارش اثر لقاح معصوم، که توسط کارکنان شهرداری تنظیم شده، ال گرکو به عنوان «یکی از بزرگ‌ترین مردان این پادشاهی و همچنین خارج از قلمرو این سلطنت» توصیف‌شده‌است.

از زمان تأسیس دانشگاه به سال ۱۸۳۷، تاریخچه شهر و دانشگاه به شدت به هم پیوند خورده‌اند. شهر در سال ۱۸۳۹ و با ورود راه‌آهن مرکزی میشیگان و همچنین خط آهن شمال - جنوب که ان آربر را به تولدو و جنوب متصل می‌کرد، به یک قطب حمل و نقل محلی بدل شد. در طول دهه‌های ۱۸۴۰ و ۵۰ میلادی، مهاجران و مؤسسان همچنان به این شهر کوچ کردند. در حالی که ساکنین ابتدایی بیشتر ریشه بریتانیایی داشتند، در این دو دهه شهر بیشتر شاهد ورود آلمانی‌ها، ایرلندی‌ها و سیاه پوستان بود. در سال ۱۸۵۱ ان آربر به عنوان شهر به رسمیت شناخته شد.

این استان هم‌مرز با استان‌های کوئنکا، آلباسته، خائن، استان کوردوبا، باداخوس و تولدو است.

اسماعیل بن عبدالرحمن بن ذی‌النون (متوفی ۱۰۴۳ در تولدو) که با نام اسماعیل الظافر یا به سادگی «الظافر» (پیروز) نیز شناخته می‌شود، اولین فرمانروای طائفه تولدو از سلسله ذوالنونیان بود. او از سال ۱۰۳۲ تا زمان مرگش در سال ۱۰۴۳ سلطنت کرد و پسرش مامون جانشین او شد.

اسماعیل ظافر پسر عبدالرحمن بن ذی‌النون، فرماندار سانتاور، هوئته، اوکلس و کوئنکا بود. در سال ۱۰۱۸، هنگامی که او به سن بلوغ رسید، پدرش دولت یوکلس را به نام خود به او داد و بعداً او را به درخواست شهروندانی که از حاکمان خود ناراضی بودند به تولدو فرستاد. در اینجا ظافر در سال ۱۰۳۲ طائفه جدیدی را تحکیم کرد. خواهر او با یحیی المظفر، حاکم طائفه ساراگوزا، که با او مادر منذر دوم بود، ازدواج کرد.

آنا فگی در تولدو، سبو، فیلیپین به دنیا آمد و چهارمین فرزند از هفت فرزند گاودنسیو و سوکورو فگی است.

از طریق کلوویو و اورسینی، با بنیتو آریاس مونتانو؛اومانیست و کارگذار فیلیپ؛ پدرو چاکون، یک روحانی، و لوئیس دی کاستیلا، پسر دیگو دی کاستیلا، بالاترین مقام کلیسای جامع تولدو ملاقات کرد. دوستی ال گرکو با کاستیلا باعث دریافت نخستین سفارش‌های بزرگ او در تولدو شد.

ال گرکو به عنوان نقاشی شناخته می‌شود که معماری را وارد نقاشی‌های خود کرده‌است. ساخت قاب‌های معمارانه نقاشی‌هایش در تولدو نیز هم به خود او نسبت داده می‌شود.

جمعیت این استان ۵۴۶٬۵۳۸ نفر است (۲۰۰۲) که از این میان یک نهم در شهر تولدو ساکن هستند.