ترکان چین

در ایام این شاه با داد و دین شکست اندر آمد به ترکان چین

که ارجاسپ سالار ترکان چین یکی نامه کردست زی من چنین

گر ایدونک گویی که ترکان چین بگیرم زنم آسمان بر زمین

بریدند ترکان چینی سرش فکندند بر خاک و خون پیکرش

خروش از صف رومیان شد به ابر ز ترکان چینی تهی گشت صبر

سیاهان حبش ترکان چینی چو شب با ماه کرده همنشینی

تن کشتگان هر دو زآن دشت کین به سالار بردند ترکان چین

چو سهراب را دید بر پشت زین چنین گفت کای شاه ترکان چین

کشم خاک توران به ایران زمین کنم خاک در چشم ترکان چین

همی بزم عشرت برآراستی ز ترکان چینی قدح خاستی