ترومبون
معنی کلمه ترومبون در فرهنگ عمید
معنی کلمه ترومبون در فرهنگ فارسی
( اسم ) یکی از ساز های بادی مسی که صدای آن شبیه ترمپت ولی قویتر و بهتر از آنست و غالبا نوارهای با شکوه و پر صدا را اجرا میکند. این ساز از حیث ساختمان بر دو نوع میباشد.
معنی کلمه ترومبون در دانشنامه عمومی
نام ترومبون از ایتالیائی می آید و به معنی «ترومپت بزرگ» است. ترومبون از دورهٔ رنسانس در موسیقی مذهبی کلیساها به کار می رفت، ولی در آثار ارکستری چندان رایج نبود. لودویگ فان بتهوون با استفاده از این ساز در موومان آخر سمفونی پنجم خود آن را رایج کرد و بسیاری از آهنگسازان بعد از او به ترومبون نقشی در آثار خود دادند.
ترومبون در موسیقی جاز هم بسیار به کار رفته است. از نوازندگان مشهور ترومبون جاز می توان از گلن میلر، جی جی جانسون، کی وایندینگ و تامی دورسی نام برد.
• رایج ترین نوع ترومبون، «ترومبون تنور» است که جز سازهای انتقالی نمی باشد.
• نت ترومبون تنور را با کلید ( فا ) و ( دو خط چهارم ) می نویسند.
• از نظر ظاهری با لوله کشوئی آن شناخته می شود. ترومبون های رایج عملاً ترومپت های آلتو و باس هستند.
• اکثر سازهای این خانواده انتقالی محسوب می شوند.
معنی کلمه ترومبون در دانشنامه آزاد فارسی
ترومْبون
نوعی ساز بادی برنجی. قسمت عمدۀ قطر لولۀ آن استوانه ای است و یک کولیس متحرک دارد که امکان ایجاد یک گلیساندو (سُراندن) ممتد زیرایی (زیروبمی) در محدودۀ گستره ای نیم اوکتاوی را فراهم می کند. هرچه طول لوله (به وسیلۀ کولیس) بیشتر شود، نت بم تری تولید خواهد شد. با این روش تمامی نت های گام کروماتیک را با قراردادن کولیس در هر یک از هفت پوزیسیون مبنا می توان به دست آورد، و با دمیدن هوا ردیف هارمونیکِ نت هایی را تولید کرد که براساس هریک از نت های مبنا ساخته می شوند. ترومبون باروک، که از نسل سکبات رنسانسی است، دهانۀ فنجانیِ کم عمق و اندکی لبه برگشته دارد که آوایی محکم و پرجلوه از آن بیرون می آید، و دهانه های پهن امروزی درخشش برنجینی هم به آن اضافه کرده اند. ترومبون های تنور و باس از سازهای ثابت و ستون های اصلی ارکستر و ارکستر برنجی، و نیز ارکسترهای دیکسی لند و جازند، و به صورت جداگانه و نیز به شکل ترکیب تنور ـ باس به کار می روند. این شکل ترکیبی کلیدی دارد که زیرایی (زیروبمی) را به اندازۀ یک فاصلۀ چهارم از سی بمل به فا پایین می برد.
معنی کلمه ترومبون در ویکی واژه
جملاتی از کاربرد کلمه ترومبون
گروه بزرگ استاندارد شامل ساکسوفون، ترومپت، ترومبون، و یک گروه کوبه‌ای چهار قسمتی (شامل درامز، کنترباس یا گیتار بیس، پیانو و گیتار) است. بعضی گروه‌ها نیز از سازهای بیشتری استفاده می‌کنند.
قرن نوزدهم دوره‌ای پربار برای ارکستر بود. بادی‌های چوبی از دو عدد به سه یا چهار عدد برای هر ساز افزایش یافتند و بادی‌های برنجی به وسیله ترومپت سوم، هورن سوم و چهارم و افزوده شدن ترومبون تقویت و تکمیل شدند. آهنگسازانی نظیر هکتور برلیوز، ریشارد واگنر و نیکولای ریمسکی کورساکف و در قرن بیستم ریشارد اشتراوس، گوستاو مالر و ایگور استراوینسکی وجود و خلق ارکسترهایی در ابعاد بی‌سابقه و وسیع از لحاظ صدایی را امری بدیهی و لازم شمرده بودند.