تخصیص‌گر

بیشتر ویژگی‌های دستوری و گونه‌شناختی زبان اسپانیایی با سایر زبان‌های رومی مشترک است. اسپانیایی یک زبان ترکیبی است. سامانه‌های اسمی و صفتی دارای دو جنس و دو شمار هستند. با این وجود حروف تعریف، برخی از ضمایر و تخصیص‌گرها دارای جنس خنثی هستند. برای هر فعل تقریباً پنجاه شکل صرفی، شامل ۳ زمان گذشته، حال و آینده؛ ۲ نمود کامل و ناقص برای گذشته؛ ۴ وجه اخباری، التزامی، شرطی و امری؛ ۳ شخص اول، دوم و سوم؛ ۲ شمار مفرد و جمع و ۳ نوع فعل حالتی مصدری، اسم مصدری و اسم مفعولی وجود دارد.