تبست

هرکه او کاتبست همچو قلم تیره روز و تهی شکم باشد

دی همی گفتم که از دیوان رای صائبش آفتاب و ماه را هر روزی نوری راتبست

مزینست زمانه بجاه و اقبالش مرتبست ممالک بتیغ و اقلامش

اصحاب صفه را عوض جیفه ی فنا هر بامداد عمر ابد نزل راتبست

بدولت تو برین آستان همیشه مرا مرتبست و مهیا همیشه وجه معاش

خواست دختر را ببیند زیر دست اتفاقا دختر اندر مکتبست

آن آتش سوزنده که عشقش لقبست در پیکر کفر و دین چو سوزنده تبست

بندهٔ نثر تواند و چاکر نظم تواند هر چه در اقطار عالم کاتبست و شاعرست

ولی شراب و ربابم مرتبست مدام شراب خون دلست و رباب ناله زیر

فَعَمِیَتْ عَلَیْهِمُ الْأَنْباءُ ای خفیت علیهم الاخبار و التبست علیهم الحجج فَهُمْ لا یَتَساءَلُونَ لا یسأل بعضهم بعضا عن العذر و الحجّة رجاء ان یکون عنده عذرا و حجّة لانّ اللَّه ادحض حجّتهم. و قیل لا یسأل بعضهم بعضا ان یحمل عنه شیئا من ذنوبه.