علاقه

به تن علاقه ندارد روان ساده من برنده است چو تیغ آب ایستاده من

علاقهٔ او به ویولن چنان بود که پس از مدتی به ابراهیم ویولنی معروف شد.

لیک از مهوشان شهر مرا هست قطع علاقه امر محال

بسیار غافلان خود آرا بسان شمع سر در سر علاقه زر تار کرده اند

گهی که تیغ اجل بگسلد علاقه ی روح بود تعلق دل با تو همچنان ما را

بنده بر درگهت بماند مقیم پای بند علاقه سه پسر

خوش آن که بخت سیه را علاقه نگسلد از دل اسیر سلسله زلف مشکبوی تو باشد

سبک شدی به نظرها و از تهی مغزی علاقه تو به دستار می شود افزون

علاقه ای که کتان را بود به ماه تمام به پاره پاره دل من جدا جدا دارم

بجز تعلق رنگین رخش بمشکین زلف چنین علاقه کم افتد بکفر ایمان را

علاقه سر مویی به دل بود بسیار بس است لنگر پرواز چشم یک پر کاه