خوشنویس

میرزا کوچک خوشنویس اصفهانی این پندها را بر پارچه پرندی دلپذیر و دیده شکر نگارش کرده بود چون خوشنویان را بیشتر آن دید و دانش نیست که چاق و لاغر و سنگ و گوهر از یکدیگرف نیک و زیبا، باز شناسند، پاره و لختی از آن زیر و بالا شده خواهد بود، آنچه هست فراگیر.روشن و پیدا بر تخته دل نگار.همواره بهر کاری در شدن خواهی از در بینش نگاهی کن و ستوده دوست ودشمن و آزاده و آسوده هر دو جهان باش. در این سخنان نیز راه کاست و فزود باز است و دست زشت و زیبا دراز. سبک ساری که گوش از این گوهر شاهان گران دارد و هوش راز نیوش بر کران خواهد، همه هستی در بلندی و پستی، زهر بجای شکر خواهد خورد و سنگ بر جای گهر خواهد اندوخت، فرد:

یاقوت لبش به خوشنویسی ماهش به شعار مشک ریسی

چون خط سبز تو نازک نتوانند نوشت خوشنویسان به مثل گر قلم از موی کنند

میرزا احمد ظاهراً عمری دراز داشته و سال‌های زیادی خوشنویسی کرده است. هرچند تاریخ وفاتش را ۱۲۳۵ه‍.ق گفته‌اند اما آثاری از وی با تاریخ ۱۲۴۵ ه‍.ق دیده شده و ایرج میرزا سال درگذشتش را در یک ماده تاریخ به صورت «قدمات بعده‌الخط» آورده که می‌شود ۱۲۶۴ ه‍.ق

ابوالعباس، محسن بن ابی‌بکر بن شعبان فقیه مالکی الجزایری در سدهٔ هفتم هجری و از شاگردان ابوعبدالله محمد اصولی بود. او همچنین در نگارش و خوشنویسی سرآمد بوده است و غبرینی دربارهٔ خطِّ نیک او نوشته است.

او در خوشنویسی مقلد و پیرو شیوه میرعماد بود و خط نستعلیق را از روی آثار او مشق می‌کرده‌است. درگذشتش را به سال ۱۲۶۹ هجری قمری ذکر کرده‌اند اما گویا چند سالی پس از این تاریخ هم در قید حیات بوده و دست‌کم تا ۱۳۰۷ هنوز حیات داشته است.

زدی بر لوح سیم از مشک تر نونی رقم یعنی نیاید خوشنویسان را چنین حرف از قلم بیرون

آن پنجهٔ کمانکش و انگشت خوشنویس هر بندی اوفتاده به جایی و مفصلی

به کلک فلان خوشنویس شعر مرا نزد رقم که نه هر بیت شد به زخمی خاص

احصایی بیش از ۵۰ سال است که در حوزهٔ خوشنویسی، نقاشی و گرافیک فعالیت می‌کند. او یکی از هنرمندان نقاشیخط در دورهٔ معاصر ایران است. تعدادی از آثار وی در موزه‌های متروپولیتن و بریتانیا نگهداری می‌شود.

احمد علامه‌دهر در سال ۱۳۳۲ در شیراز متولد شد. او مدرک درجه دو هنری از وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی داشت و در رشته‌های نمایش، سینما، نقاشی و خوشنویسی فعالیت می‌کرد. علامه دهر علاوه بر بازیگری در کلاس‌های گریم و طراحی صحنه تدریس می‌کرد. «نیما علامه» خوانندهٔ موسیقی پاپ، فرزند او است.

معاصر شاه عباس ماضی صفوی و از خوشنویسان بوده. در اصفهان به انزوا می‌گذرانیده. جز با اهل حال با کسی تکلم نمی‌فرموده، مگر به حسب ضرورت و از روی کدورت. غرض، مردی موحد وسالکی مجرد، طالب کمالات و صاحب حالات بود. تقی اوحدی نوشته است که حالی تخلص می‌نمود. این بیت و رباعی از اوست:

بیاض خوش قلم باشد بهشتی خوشنویسان را مسلم کی گذارد کلک صنع آن صفحه رو را

خط او چون خط خوبان دل فریب خوشنویسان زان چو عاشق ناشکیب

دکتر مهدی بیانی او را از جمله خوشنویسان خط نستعلیق و شاگرد می‌رسید حسین خوشنویس‌باشی ذکر کرده‌است.

می کن زان نوک خوشنویسی زان دوک ز مشک رشته ریسی