حتف

تا از گل و گوهر نژاد گلبن گه محتفه گه گوشوار دارد

و در اخبار معراج است که در خلوت او ادنی بر بساط انبساط این راز برفت که: یا محمّد کن لی کما لم تکن فاکون لک کما لم ازل، همانست که گفت: «فَاصْدَعْ بِما تُؤْمَرُ وَ أَعْرِضْ عَنِ الْمُشْرِکِینَ» ای کن لنا و قل بنا و اذا کنت بنا و لنا فلا تحتفل بغیرنا و صرّح بما خصّصناک به و اعلن محبتنا لک:

الی حتفی مشی قدمی اری قدمی اراق دمی‌

و تحیی محباً انت فی الحب حتفه وذاعجب کون الحیاة من الحتف

ولو تکن للعلی عینان لا منتبهت و ما شرتنی بنجس غیر محتفل

مصطفی گفت : رب ذی طمرین لا یؤبه له لواقسم علی اللّه لاء بره. لا یؤبه له: ای لا یحتفل به لحقارته. و مصطفی در دعا می‌گفت: الهم انی اسئل بحق السائلین علیک و بحق الراغبین الیک، و بحق ممشای هذا الیک بحق این گامهای من و تو و فرا عمر گفت وقتی: نگر جز باللّه سوگند نخوری! و هم فرا عمر گفت وقتی: کجا می‌روی؟ گفت: بعمره. گفتک مرا بدعا یاددار! شیخ الاسلام گفت: کی چون باخودی حرمت نگاه دار! و کی خود نیٔ نیاز!

مددت یدیک نحوهم احتفالا کمدّهما الیهم بالهبات‌

کلمون هدّ رکنی هلکه وسط المحلة سید القوم اتاه الحتف نار تحت ظلة