طامات

در می طامات خوش لایعلقم، مطرب کجاست تا به هوش از نغمه های ارغنون آرد مرا

چه خواهی کرد قرایی و طامات تماشا کرد خواهی در خرابات

بگرفته به طامات الف لامی چند نارفته ره صدق و صفا گامی چند

شد سیر دلم ز اهل طامات وز موعظه گفتن و شنیدن

وحدت او نه زاید از ذات است وصف زاید به ذات، طامات است

به طامات مجلس نیاراستم ز داد آفرین توبه‌اش خواستم

از آن مستم که در عین خرابات نمیگنجد همی طاوس و طامات

هرکه شراب خدا ز جام محمد نوش کند، وارهد ز عشوه وطامات

من که دردی کش خراباتم فارغ از طمطراق و طاماتم

تا چند بر تو خواندن طامات زهد و تقوی طومار زلف بگشا تا نه در نوردیم