خسک

دام ار تک چه باشد فردوس کند حقش ور خار خسک باشد حق سازد گلزارم

ای هم من و هم تو آدمیزاد من خار خسک تو شاخ شمشاد

شب بی تو مرا به زیر پهلو گل جز خلش خسک ندارد

چو دادی چشم را از خواب تسکین خسک بستر نهادی خار بالین

عدو را به جای خسک زر بریز که احسان کند کند، دندان تیز

وز آنکه گفتم کوه خسک مرا ملکست به خشک چوبی مالک کشید بردارم

سمن از ساحت چمن، نه خسک نافه از آهوی ختن نه بسیل

آب گرفتم لطف افزون کند خار و خسک را به سمن چون کند؟

گر بر سر من خار و خسک بارانی باران تو را دوخته‌ام بارانی

وآن غنچه که در خسک نهفته است پیغام‌ده گل شکفته است