روبند

معنی کلمه روبند در لغت نامه دهخدا

روبند. [ ب َ ] ( اِ مرکب ) نقاب. ( برهان قاطع ) ( آنندراج ). پارچه ای که زنان در بیرون خانه بر رواندازند. ( فرهنگ نظام ). پارچه سفیدی مربعمستطیل که میان آن را از یک طرف مشبک کرده اند و زنان جهت رو گرفتن آن را بر روی بندند به نحوی که قطعه مشبک محاذی چشمها واقع شود تا مانع از دیدن نگردد. ( از ناظم الاطباء ). چیزی که زنان بر رو اندازند و نقاب نیز گویند و بزبان بغداد [ کذا ] پیچه خوانند و آن چیزی [ است ] که از موی دم اسبان بافند و زنان بر رو کشند. ( لغت محلی شوشتر نسخه خطی ). و صاحب قاموس کتاب مقدس آرد: پوششی بود که زنان مصری آن را برای حفظ صورت خوداستعمال میکردند و دور نیست که همان روبندی باشد که اکنون در مشرق معمول است - انتهی. پارچه سپید و درازی که زنان در مقابل روی می انداختند و محاذی چشمان چشمه های ریزی داشت که بوسیله آنها میدیدند. ( یادداشت مؤلف ). روبنده. روی بند. برقع. شب پوش :
رفت جوحی چادر و روبند ساخت
در میان آن نهان شد ناشناخت.مولوی.دل زمعجر روبند گوش داشت دانستم
چشم بند زردوزی می برد به پیشانی.نظام قاری ( دیوان البسه ص 114 ).و رجوع به روبنده و روی بند شود.

معنی کلمه روبند در فرهنگ معین

(بَ ) (اِمر. ) پارچه ای که زنان به وسیلة آن صورت خود را پوشانند.

معنی کلمه روبند در فرهنگ عمید

= روبنده

معنی کلمه روبند در فرهنگ فارسی

روبنده، نقاب، درقدیم زنان چهره رامی پوشاندند
( اسم ) ۱ - پارچهای که زنان به وسیله آن صورت خود را پوشانند روی بند نقاب . ۲ - پنام .

معنی کلمه روبند در دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] روبند پارچه مستطیل شکلی است که پوشاننده چهره زن می باشد.به آن نقاب نیز گفته می شود.از آن به مناسبت در باب صلات و حج نام برده‏ اند.
۱. ↑ مدارک الأحکام ج۳، ص۲۰۷.
فرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت، ج۴، ص۱۵۴.
...

معنی کلمه روبند در ویکی واژه

پارچه‌ای که زنان به وسیلة آن صورت خود را پوشانند.

جملاتی از کاربرد کلمه روبند

ز نعت حیدر کرار لب فروبندم ز بیم آنکه مسلمان نخواندم ‌کافر
بزرگان عربستان سعودی نیز بر حرام بودن رانندگی زنان به دلیل ایجاد فساد و آسیب رساندن به عفت پا فشاری کردند. از سوی دیگر، سازمان رانندگی عربستان آگاهی می‌داد که علت ممنوعیت رانندگی زنان این است که زنان اگر روبند را نگه دارند به سختی می‌توانند رانندگی کنند و این احتمال تصادفات را افزایش خواهد داد.
زین ز زر سازند و از سیمش لگام جان او روبند در هر صبح و شام
دم فروبند و به من راه سخن را واکن که کشد از نفس آیینهٔ طبعم آزار
سید علی صفوی معروف به سلطانعلی سیاهپوش یا پیر رودبند یا روبند امامزاده‌ای در شهر دزفول و در محله‌ای به همین نام مدفون است و به شماره ۲۵۴۹ در ردیف آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است. رودبند نوه شیخ صفی الدین اردبیلی و پدربزرگِ پدربزرگ شاه اسماعیل صفوی بود که به دزفول آمده و با انجام کراماتی مردم را به آیین تشیع دعوت نمود. این اثر در تاریخ ۸ دی ۱۳۷۸ با شمارهٔ ثبت ۲۵۴۹ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.
در فروبند و بده باده که آن وقت رسید، زردرویان تو را، که می احمر گیرند
چشم از همه جز یکی فروبند یکدل نشد آنکه جز یکی دید
میان کار فروبند و کار راه بساز که کار سخت مخوفست و راه نیک دراز
لطف و کرمی فرمود روبند ز رو بگشاد زنار سر زلفت بستیم مبارک باد
به چکسه پرده به چشمش از آن فروبندند که طاقت نظر پادشه ندارد باز
یکی از مشایخ عرب را گذر به قبیله ای افتاد. زنی خوش قامت را دید که روبنده ای زیبا بر خود داشت. پیر گفت: در دلم جای گرفت و پرسیدش: ای فلان، اگر ترا شوئی است، خداوندت بر او برکت دهد.
بگو هر چه خواهی بکن با سپاه ببخشای ورنه فروبند راه