رعنایی

هنوز آغاز رعنایی ست عشق سرکش ما را فروزان تر کند دامان محشر آتش ما را

نیست غرقه شدن درین دریا کار هر نازکی و رعنایی

هر کجا تازه سرو رعنایی‌ست قد موزون سروبالایی‌ست

بخت‌شکوهی ۳ شهریور ۱۳۸۵ خورشیدی در حین دوچرخه‌سواری درگذشت و در قطعهٔ صدیقین وادی‌رحمت تبریز به خاک سپرده شد. از شاگردان معروف وی می‌توان به حسن کرمانی، میرحسین زنوزی، داود نیکنام و مسعود رعنایی اشاره کرد.

بر آن آزاده باشد چون صنوبر ختم رعنایی که با دست تهی شیرازه صددل تواند شد

حیا رعنایی طاووس از وضعم نمی‌خواهد وگرنه با دو عالم رنگ یک پرواز می‌کردم

کس بدین شوخی و رعنایی نرفت خود چنینی یا به عمدا می‌روی

تا شود بر گل نکورویی وبال تا شود بر سرو رعنایی حرام

کوته بود از دامن رعنایی آن سرو گر آه جگر سوز به افلاک برآید

خلیلت را به آتش در فکندند آزمایش را ندانستند از فضلت ز رعنایی و رسوایی

حمل رعنایی مکن کم کن نزاع بر خروش ناله اهل سماع