راح

بنشین سرو روانم بنشین بنشین راحت جانم بنشین

از خنده های تلخ صراحی به کار ما جز خون دل به گردش چشم ایاغ نیست

چو تخم راحت بی‌ربشگی غنیمت‌گیر سر فتاده ز نشو و نما به دار مکش

در عشق ریاضت کش وز راحت او برخور تا در نرسد میوه شیرین نبود بارش

گمانم آنکه نبیند دگر کسی راحت وگر ببیند شاید ببیندش به منام

دیده‌ای کو رخ تو دیده بود خواه راحت رسان و خواه گزند

تن سختی کشم پهلوی راحت برنمی دارد شرارآسا اگر از سنگ سازم بستر خود را

راحت آمد مایهٔ هر غفلتی چارهٔ غفلت چه باشد صدمتی

اگر بایدت راحت پنج روزه ز نه چنبر چرخ پیوند بگسل

نرد عارف که یافت سر وجود راحت و هم محن یکیست یکی