ذابح

سرش را چون همی برید از تن تو گویی سعد ذابح بود لچمن

یکی چو سعد همام و یکی چو سعد بهام یکی چو سعدالذابح یکی چو سعد سعود

نه سعد کفایت تو ذابح نه صبح عنایت تو کاذب

تو همانا سعد ذابح بوده ای چون گلاب صید نابح بوده ای

سعد ذابح بهر قربان تیغ مریخ آخته جرم کیوانش چو سنگ مکی افسان دیده‌اند

گزلک شاه سعد ذابح دان که به مریخ ماند از گهر او

مباش غره بسعدش نه ذابح آمد سعد؟ مباش ایمن از انجم نه رامحست سماک؟

گرفته سعد ذابح دشنه بر کف چو اندر جنگ خوزستان مهلب

لکان فی السکین یغرم ذابحا و فی معیر القوس کل المغرم

افکنده سنان سماک رامح شمشیر نهاده سعد ذابح