معنی کلمه دوغ در لغت نامه دهخدا
بخارا خوشتر از لوکر خداوندا همی دانی
ولیکن کرد نشکیبید از دوغ بیابانی.لوکری.کسی را کش تو بینی درد سرفه
بفرمایش تو آب دوغ و خرفه.طیان.وز خس و از خار به بیگاه وگاه
روغن وپینو کنی و دوغ و ماست.ناصرخسرو.ولیکن کسی کاو نداده ست دوغ
چرا دارد امید شیر و عسل.ناصرخسرو.که نادان شبان دوغ بد پیشت آرد
و گر پاره پاره ببری به گازش.ناصرخسرو.کنداز دوغ میره باسهل
سنن خویش ادا به فتح الباب.سوزنی.از بخل کسی که می کند وعده دروغ
بگریز از اوکه آب دارد در دوغ.خاقانی.روغن اندر دوغ باشد چون عدم
دوغ در هستی بر آورده علم.مولوی.جوهر صدقت خفی شد در دروغ
همچو طعم روغن اندر طعم دوغ.مولوی.سالها این دوغ تن پیدا و فاش
روغن جان اندر او فانی و فاش.مولوی.غریبی گرت ماست پیش آورد
دو پیمانه آب است و یک چمچه دوغ.سعدی.شاعری نیست پیشه ای که از آن
رسدت نان به تره ، تره به دوغ.ابن یمین.کدک و کشک نهاده ست و تغار لور و دوغ
قدحی کرده پر از کنگر و کنب خوشخوار.بسحاق اطعمه.- امثال :
اگر صد سال در مشکی زنی دوغ