دم گاو

ای چو خران . . . ر خورده، ریش فرومان تا چو دم گاو درکشی بدهن ریش

زنده شد کشته ز زخم دم گاو همچو مس از کیمیا شد زر ساو

طاوس غراب‌خوار هر دم گاورس ز چینه‌دان برانداخت

بدرید کوه از دم گاودم زمین آمد از سم اسپان به خم

بدگهری کو ز جهل تاج شهان را بماند بر دم گاوان شود زنگله یا مسلمین

دم گاو کشته بر مقتول زن تا شود زنده همان دم در کفن

از بیم بانگ گاودم گاو فلک ره کرده گم وز غرش روئینه خم خاک از سکون آمد بری

بلرزید کوه از دم گاودم بتن زهره شیر گردیده گم

ای عامی خر بدین روش من سگ تو خوش پای که داری دم گاوی در دست

اشک می‌راند او کای هندوی زاو شیر را کردی اسیر دم گاو