گاو فلک

گاو ز می از لطفش چو گاو فلک در تک شیر فلک از قهرش چون شیر زمین در تب

کدام قصر برآورده سر ز گاو فلک که آن نه باز شد تا نکرد زیر و زبر

خرامان شد سوی گاو زمین، گاو فلک از پی دو پیکر چون دو یکدل دوست با هم دست در گردن

بگرد خرمن حسنت ز سم گاو فلک چو خوشه کوب خورد ماه کاه پیشانی

گَوی، گاوی درو، گوئی برین گاو فلک چوگان، که یابد یک نفس داو؟

بر هر زمی ملکت کو تخم بقا کارد گاو فلک ار خواهد در کار کشد عدلش

تا کرد آس چرخ شبانگاه تا به صبح گاو فلک مدام زند گام درخراس

پی قربانگه عید جلالت اسد گاو فلک را پاسبان باد

گاو فلک جستی ازین خر ز جا شاخ نداده ست ازانش خدا

زین ساز بم و زیر توقع چه خروشد از گاو فلک صبح مگر شیر بدوشد